Spacehoppen

 

Hij lacht voordat hij praat. Niet verontschuldigend, maar gretig. Zo’n lach die je even uit het onderwerp trekt en je laat weten dat hij er is. Hij is ‘op leeftijd’, zoals hij zelf zegt. Met een Rotterdamse tongval die nergens omheen draait. En bijna elke dag is hij te vinden in Spaces op X. Spacehoppen, noemt hij dat. Alsof hij van haven naar haven vaart, van café naar café wandelt. Niet op zoek naar gelijk, maar naar gezelschap.

Hij geniet. Zichtbaar. Hoorbaar. En dat is misschien wel het meest opvallende.
Hij hoeft niets te bewijzen. Hij hoeft niet op het podium. Hij hoeft geen gelijk te hebben. Hij luistert. Springt van Space naar Space. Blijft soms vijftien minuten hangen, soms een uur. Soms zegt hij iets. Soms niet. En als hij iets zegt, is het een mening, een herinnering, een anekdote of hij stelt een vraag.

Hij klinkt alsof hij tijd heeft. En dat is in Spaces een zeldzaamheid. Soms komen mensen binnen met een reden. Een punt. Een missie. Een frustratie. Hij komt binnen om te horen wie er al is. Dat alleen al verandert de ruimte. 

Wie spacehopt zonder agenda ziet iets anders. Je ziet hoe snel gesprekken verharden als niemand ademt. Je hoort hoe stemmen veranderen zodra er publiek is en hoe lachen spanning kan breken.

De bejaarde man met zijn gulle lach beweegt daar dwars doorheen. Niet naïef. Allerminst wereldvreemd. Gewoon … aanwezig. Hij weet wanneer hij moet spreken en wanneer hij beter kan zwijgen. Niet omdat hij dat heeft geleerd, maar omdat hij dat heeft geleefd. En misschien is dat precies waarom hij opvalt. 

Ruimte is geen vanzelfsprekendheid. Spaces heten zo omdat ze ruimte beloven. Maar ruimte ontstaat niet vanzelf. Ruimte ontstaat als iemand niet meteen invult. Niet meteen reageert. Niet meteen harder praat als een mening anders is of, erger nog, gaat overschreeuwen.

Wat hij doet, is ruimte maken door niets te forceren. Altijd respectvol richting anderen. Soms hoor je het gebeuren. Iemand wil versnellen. Hij lacht en zegt iets als: “Ik zit trouwens ineens ergens aan te denken…”. Dat is geen vertraging. Dat is richting. 

Spacehoppen lijkt doelloos. Het is geen efficiëntie. Geen strategie. Geen contentplanning. Maar juist in dat doelloze zit waarde. Want wie geen doel heeft, kan waarnemen. De man uit Rotterdam zoekt geen bevestiging. Hij zoekt mensen. Hij herkent patronen, verhalen, soms terugkerende pijn. Als hij iets deelt, luisteren mensen. Niet omdat hij gelijk heeft, maar omdat hij niets wil winnen.

Spacehoppen laat zien wie we zijn zodra er geen lichaam meer in de ruimte is. Alleen stem. Alleen timing. Alleen intentie. Het laat zien hoe snel we praten om gehoord te worden. En hoe weinig we soms horen.

De man op leeftijd herinnert aan iets eenvoudigs: dat luisteren een daad is. Dat aanwezigheid voelbaar blijft, zelfs zonder beeld. Dat kwetsbaarheid tonen geen zwakte is, maar kracht. Hij is geen influencer. Geen host van een Space. Maar een mens tussen mensen, met een bak aan levenservaring.

Er wordt vaak gezegd dat online gesprekken verarmen. Dat het vluchtig is, hard en polariserend. Dat zie ik niet in de Spaces die ik volg. Maar soms, gebeurt er iets anders. Dan ontstaat er een digitaal plein waar iemand mag binnenlopen zonder plan. Waar een lach de toon zet. Waar een stem met levenservaring niet wordt overstemd, maar gedragen. Spacehoppen maakt dat zichtbaar. Niet als foefje, maar als praktijk. Door te gaan, door te blijven, te vertrekken zonder drama en terug te komen zonder verwachting.

Ik luister graag naar hem. Ongeacht de Space waarin ik hem aantref. En ik merk aan mezelf dat ik alle geduld van de wereld kan opbrengen als deze man aan het woord is. Gewoon om wat hij zegt en hoe hij het zegt. En misschien is dat wel de stille kracht van spacehoppen. Dat je niet alleen anderen hoort, maar jezelf beter leert kennen in de ruimte ertussen. 

Aan het eind van een Space lacht hij weer. “Nou, ik ga nog even verder kijken,” zegt hij dan. Hij groet iedereen en weg is hij. Op naar de volgende Space. Niet om iets achter te laten. Soms om te gaan slapen. Maar vooral om mensen te ontmoeten.