Bijzonder Mijn Geheim

Het is bijzonder Mijn Geheim. Vooral als je een artikel leest van vijf bladzijdes, die je zelf hebt geschreven. Waarvoor je de tijd en moeite hebt genomen om met iemand in gesprek te gaan. En om vooral te luisteren. 

Dat, en doordenken, doorvragen en onthouden. Vooral schrijven, want ik maak nog lekker ouderwets aantekeningen tijdens een interview. Dan onthoud ik beter. Ook al lijken mijn zinnen soms op die van een handgeschreven doktersrecept uit de jaren tachtig. Ik weet precies wat ik bedoel met mijn eigen tekens, pijlen en aantekeningen. Een stukje fotografisch geheugen helpt me daar ook wel bij.  

Bewondering heb ik altijd voor de mensen met wie ik in gesprek ga. Want zo is het als je met mij een interview hebt. Het is geen simpele Q&A-race die we samen doorlopen. Laten we niet vergeten dat het om zeer persoonlijke verhalen gaat die mensen met me delen. Je moet het maar durven. En toch gaat het vaak als vanzelf.

Dapper van degene die ik spreek, want tenslotte leg je toch je vertrouwen letterlijk bij een wildvreemde op tafel. Daar ben ik dankbaar voor. Komt het door mijn empathisch vermogen? Dat ik precies aanvoel wat de ander nodig heeft? Komt het doordat mensen voelen dat ze tegen mij alles kunnen zeggen? Dat ik geen oordeel vel over hen of hun geschiedenis en hun toekomst? Een combinatie van dat alles? Geen idee. Het was vroeger al zo. 

Of ik nou in de bus zat op weg naar school, in de wachtkamer zit bij een dokter of zomaar op straat een hondenwandelaar tegenkom, mensen vertellen mij al gauw heel hun ziel en zaligheid. Het mag en het kan. Het vertrouwen van iemand anders zou ik nooit schaden. Waarom zou ik? Dat zou ik zelf ook verschrikkelijk vinden. Bovendien gaat het om gevoelens, om mensen. Echte mensen, met échte verhalen. En ik houd van mensen. Om hun puurheid, echtheid inclusief al hun gebreken en tekortkomingen. 

Hoe dapper is het van de Lizette uit het verhaal dat in Mijn Geheim nummer 23 is gepubliceerd om mij alles te vertellen wat haar is overkomen? Dan is het niet zomaar wat dingen op papier schrijven, ik voel elke emotie die zij heeft gevoeld.  En schrijven is schrappen. Je bent gebonden aan een maximaal aantal tekens dat je mag benutten. De kunst is om daar iets moois van te maken, waarbij zowel degene die ik geïnterviewd heb zich in kan vinden als ikzelf. Samen toewerken naar iets moois, hoe verdrietig soms ook.

Dat verdriet ook een les kan zijn en dat je daar iets positiefs mee kunt doen, heb ik zelf omschreven in mijn boek Sextortion Op het spoor. Zo ook de mooie vrouw die ik laatst interviewde. Op een zaterdag reed ik naar Noord-Holland. Een voor mij bekende weg, maar nu voer deze mij langs een iets andere route. Een warme glimlach betrad me toen ik binnenstapte. 'Wat een mooi mens', dacht ik meteen. Maar ook 'Hoeveel kan een mens hebben?', toen ik na een paar uur later  in mijn autootje terug naar huis reed. 

Dat het leven zijn wreedheden kent is een feit, maar wat een inspiratiebronnen komen daaruit voort. Voorbeelden voor andere mensen, die hun eigen ervaringen door willen geven vanuit hun hart. Om een steun en voorbeeld te zijn voor anderen, voor lotgenoten. Zo ook die prachtige vrouw uit Noord-Holland, waarover een aantal maanden een artikel wordt gepubliceerd. Een 'must-read', dat kan ik je op voorhand garanderen.

Ik verklap nog even niet om wie het gaat en wat het verhaal is. Dat blijft Mijn Geheim totdat het verschenen is in het tijdschrift. Overigens kijk ik nu al uit naar het interview dat ik binnenkort in mijn agenda heb staan met een andere bekende powerwoman. Haar boek ben ik nu al aan het lezen om me voor te bereiden. En ach, bekend of onbekend, dat maakt voor mij niet uit. Het gaat om de mens achter het verhaal. En stuk voor stuk zijn het powervrouwen. Die wat mij betreft een mooi artikel verdienen in Mijn Geheim.

Het enthousiasme van anderen doet me goed. Eenmaal in gesprek met mensen hoor ik dat zij het blad regelmatig of steevast lezen. Van anderen hoor ik dat ze het blad niet zo goed kennen. Maar zo langzamerhand komt er steeds meer bekendheid voor het blad, dat trouwens al 45 jaar bestaat. Solide dus en dat is het mooie, Mijn Geheim is geschikt voor iedereen. En zelfs mannen lezen het blad, zo ontdekte ik onlangs.   

Meer weten? Volg me dan via de FEACH®-nieuwsbrief, want dan ben je als eerste op de hoogte van alles waar ik over schrijf. Dat kan heel eenvoudig via de website of door het contactformulier op deze pagina in te vullen.  

Copyright afbeelding: Tijdschrift Mijn Geheim / Audax Publishing B.V.