Week van de HSP

 

"De Week van de HSP is op 14 juni jl. van start gegaan."
"De Wat?", vroeg ze. "HSP staat voor highly sensitive person", antwoordde ik. 
"O, hoogsensitief, o ja, dat ben ik ook!"

Ik zal je de details besparen, maar deze mevrouw is allesbehalve hoogsensitief.
Zij is alleen gevoelig wanneer haar iets overkomt dat haar direct raakt. Enig empathisch vermogen tegenover anderen toont ze nooit of te nimmer. Gesprekken gaan altijd over haar. Uit belangstelling vraagt ze hoe het met je gaat, maar neemt al gauw het gesprek over en in the end ... gaat het weer over haar. Haar dingen, haar problemen, haar ervaringen, haar dus! 

HSP zijn is voelen, invoelen, meeleven, soms zelfs zonder dat de ander iets hoeft te zeggen. Ik kan al iemand passeren en voelen wat die persoon voelt. Of als ik vraag hoe het met iemand gaat en die persoon antwoordt dat het goed gaat, dan weet ik soms gewoon dat het helemaal niet zo lekker loopt. Of zenuwen voelen die niet van mezelf zijn maar van de ander. Gewoon omdat mijn gevoel me dat vertelt. 

Tegenwoordig luister ik weer als vanouds naar mijn gevoel. Heerlijk, af en toe even de rem erop. Het is nodig om af en toe even wat minder prikkels binnen te krijgen, om weer op te laden. Eigenlijk is het me best goed bevallen de afgelopen dagen. Telefoon wat meer rechts laten liggen, ietsje minder dan gebruikelijk op de socials en even een tandje minder.

Laatst nog bood een vriendin excuses aan, omdat ze pas een paar dagen later reageerde op mijn mail. "Waarom bied je je excuses aan?", vroeg ik haar, "ik heb geen inzage in jouw agenda, net zo min als dat jij inzage hebt in de mijne." Ze moest lachen. In de digitale wereld waarin we leven wordt zoveel van mensen verwacht. Snel, snel, snel, stel dat we wat missen? Maar wat missen we dan feitelijk? Missen we echt zo veel? En hoe erg is het om een keer iets te missen? Je kunt toch onmogelijk alles bijhouden? Ik maak me er niet druk meer om. Als iemand me hoognodig iets wil vertellen, dan moet hij of zij dat rechtstreeks  doen. Als het me op dat moment niet uitkomt en iemand accepteert dat niet, dan zegt dat meer over de ander.

Dan een vriend van me: "Sorry Kiek, ik was overprikkeld." "Geeft niks, ik snap je." Ik begrijp hem ook helemaal. En hij mij, wij elkaar.  

Dat is wat hoogsensitiviteit met een mens doet. Die rem zit er niet voor niets en soms moet je hem gebruiken om op je eigen rem te trappen. Een ander doet het niet voor je. Ik heb het wel moeten leren maar uiteindelijk geeft het rust. Stilstaan bij dingen, even niemand spreken, extra veel de natuur in. HSP en hoogbegaafd zijn is niet altijd makkelijk, vooral wanneer je soms door je hoogsensitiviteit jezelf in de weg zit. Moeilijk? Nee, je moet er alleen mee om leren gaan. Grenzen aangeven en daaraan vasthouden. Dat zou ik vaker moeten doen en weet je wat? Ik ga het doen ook! 

Ik heb er een boek vol over geschreven. Want hoe kan het, dat iemand die HSP is en hoogbegaafd niet door heeft gehad dat er zo'n energievretend monster naast haar stond? Of had ik het wel door maar ik heb ik niet naar mijn gevoel geluisterd? Ik had het niet door. Niemand had het door, al zei mijn gevoel wel vaak dat er iets niet klopte, maar als ik ernaar vroeg dan was het niet zo. Dan moest ik me niet zo aanstellen, niet zo'n dramaqueen zijn of niet overdrijven. Ik voelde het, maar heb mijn gevoel genegeerd.

Het was toch in ons belang?
Hij bedoelde het toch alleen maar goed?
Ik wist toch ook wel dat hij het voor ons deed?
Hoe kon ik nou zo slecht over hem denken?
Ik was wel erg gevoelig ...

Maar nee, achteraf ... heb ik dingen wel degelijk goed aangevoeld, al had ik niet kunnen vermoeden dat er zoveel leed schuilging en dat er zoveel duisterheid in een mens kon zitten. Dat had niemand verwacht, ook ik niet.

In mijn boek Sextortion Op het spoor werp ik dan ook de vraag op hoe het komt dat juist vaak HSP-mensen zich aangetrokken voelen tot mensen die lijden aan een (meervoudige) persoonlijkheidsstoornis. Of is het andersom? Dat juist die mensen zich aangetrokken voelen tot de HSP? Juist omdat ze zelf geen of een gebrek aan empathisch vermogen hebben. Dan is het makkelijk om mee te liften op de gevoelens van iemand anders, zodat het voor heel de buitenwereld lijkt alsof ze zo begaan zijn met anderen. 

Of is het antwoord op die vraag: beiden? Ik kan maar één ding zeggen: luister vooral naar je gevoel, negeer het niet. Want dat het je duur kan komen te staan en dat het gruwelijk kan aflopen omschrijf ik in mijn boek. Om te begrijpen hoe het mogelijk is dat iemand het niet doorheeft, hoe je in het web van zo'n destructief persoon terechtkomt, dat staat allemaal in mijn boek. 

Het boek is dicht, de toekomst ligt voor me. Vooruit blijven denken en kijken. Ik FEACH®, ik leef, als HSP. In alle opzichten. Herkenbaar? Laat het weten in de comments!

(Copyright foto: Claudia Broekhoff fotografisch)