Kiki Weekly - nr. 18

 

Laatst ging ik op reis met de bus en mijn overleden partner zwaaide me vrolijk uit. Een dag later zat ik in het vliegtuig en mijn vader stond aan de rand van de startbaan uitbundig te zwaaien naar me terwijl de kist de lucht inging. Aangezien beide situaties onmogelijk zijn, vonden deze verschillende gebeurtenissen in mijn dromen plaats. 

Zoekend naar de betekenis daarvan kwam ik tot de ontdekking dat het mogelijk is dat ik op een punt van verandering in mijn leven sta. In de positieve zin. Hoewel ik niets uit wil sluiten, geloof ik niet heilig in de betekenis van dromen, maar ik weet wel zeker, dat wanneer je afscheid neemt van het één, er ruimte ontstaat voor het ander.

Vorige week heb ik afscheid genomen van mijn vrijwilligerswerk voor Stichting Hoogbegaafd! en mijn werk als freelance-schrijver voor het blad 'Mijn Geheim' neergelegd. Voor mijn gevoel was het 'mooi geweest' en is het ook tijd voor nieuwe dingen. Waar ik al volop mee bezig ben en die me energie opleveren. Belangrijk voor mij om dingen te doen vanuit intrinsieke motivatie, maar ook om mijn energie op te wekken binnen mijn lijf. 

(tekst gaat verder onder de foto)

'Waarom deel jij alles over je reuma?', vroeg iemand mij laatst. Nu is het zo dat ik niet alles deel over mijn reuma, maar wel veel en ik kom er openlijk voor uit. Ik wil daarmee laten zien dat het leven met reuma soms best moeilijk is, maar vooral dat het leven doorgaat en dat ik niet mijn ziekte ben. Ik draag 'slechts' die ziekte met me mee, maar dat betekent niet dat ik daarmee al mijn plannen en ambities bij het grof vuil heb gezet. 

Door daarover te schrijven en te spreken, hoop ik anderen te kunnen inspireren om vooral door te gaan met je leven, om niet bij de pakken neer te gaan zitten en te laten zien hoe ik oplossingen bedenk om opnieuw invulling te geven aan mijn leven. Dat is makkelijker gezegd dan gedaan, maar mijn veerkracht is nu eenmaal groot en als ik dingen deel met anderen, dan help ik daar mogelijk andere mensen mee die het moeilijker vinden dan ik om ermee om te gaan. 

Dat je de dingen moet accepteren zoals ze zijn, wil niet zeggen dat je je er zomaar bij neer moet leggen. Dat je moet denken in mogelijkheden en kansen die passen bij jou. Die voor jou goed voelen en waar je achterstaat. Dat is vooral wat ik deel, al is het slechts een klein stukje. 

(tekst gaat verder onder de foto)

De podcasts blijven gewoon doorgaan. Afgelopen week publiceerde ik hoofdstuk vijf van de luisterboekversie uit mijn boek Sextortion Op het spoor. Via deze link kun je de podcast beluisteren via Podimo, Apple en vrijwel alle grote luisterkanalen. En een heel kort filmpje op YouTube, vanwege de gevoelige inhoud van mijn boek. 

Omdat ik zo nu en dan donaties ontvang voor mijn podcast, heb ik besloten om mijn crowdfunding te beëindigen. Donaties blijven evengoed zeer welkom, maar ik voel me een enorme bedelaar en het voelt voor mij daarom heel oncomfortabel om de actie in de lucht te houden. Ondanks dat anderen in mijn omgeving het absoluut niet zo zien, net als bij de vertrouwenspersoon gaat het om het gevoel van degene die het heeft. En zelf? Heb ik het momenteel even helemaal gehad met al die biologische voeding en strenge dieeëten. Ik geloof heus dat biologisch voedsel gezonder is, maar laten we wel wezen, boodschappen zijn al extreem duur en al die biologische prodcuten, pff, je betaalt 'penning 16' ervoor. Alle verpakkingen met tal van E-nummers vermijd ik al bijna een jaar en dat blijf ik ook doen. Merk ik verschil in mijn pijnklachten? Nee! De voedingssupplementen? Een deskundige vertelde mij dat ik daar voorlopig beter even mee kan stoppen. Mijn energielevel is dusdanig laag, dat het op dit moment geen enkel effect heeft als ik supplementen inneem. Fijn, dat scheelt me een kapitaal per maand. Interessanter vind ik het om te kijken naar waarom mijn energielevel zo extreem laag is. Het hoort bij Reuma, maar sinds ik medicatie heb is het gedaald in het kwadraat. Wat bij mij resulteert in een gevoel van machteloosheid, van 'niks doen' op één dag. En dat maakt dat ik er meer en meer gefrustreerd door raak, want ik ben altijd bezig. Is het niet fysiek, dan is het wel door mijn creativiteit te uiten. Kortom, ik herken mezelf gewoon totaal niet meer. Dus zoals eigenlijk altijd in mijn leven heb ik besloten mijn eigen pad te volgen in mijn herstel. Samen met mijn reumatoloog, want het zou eigenwijs zijn om alle bezoeken te stagneren. Vandaar dat er niets naar het grof vuil gaat, maar de grote verandering zit in mezelf, zo voel ik dat. En ik doe wat mijn hart me ingeeft, in combinatie met een dosis gezond verstand. Als medicatie je zieker maakt dan waar medicatie voor bedoeld is, dan past dat medicijn niet bij je. Ook al denkt de farmaceutische industrie daar ongetwijfeld anders over, het is mijn leven, mijn visie en ik zoek achter de schermen allang naar andere oplossingen. Je mag het eigenwijs noemen, je kunt het ook eigen-wijs noemen. Kies zelf maar.

Ik hoop daarom dat alle mensen die me via die actie gesteund hebben me blijven volgen via de 'Kiki Weekly', en dat mensen me volgen en doneren om wie ik ben en wat ik creëer. Neemt niet weg dat ik iedereen die tot nu toe een donatie heeft gedaan zeer dankbaar ben. Zowel via de actie als via mijn Mooie Mensen® Podcast. Elke keer weer voelt het hartverwarmend.    

(tekst gaat verder onder de foto)

Als je benieuwd bent naar de meningen van anderen over wat zij vinden van de term 'melder' binnen het vak van vertrouwenspersoon en hoe ik daar tegenover sta, lees dan hier het blog wat ik daarover schreef. Op LinkedIn kun je de reacties van anderen volgen, maak gerust een connectie met me als we die nog niet hebben.

Binnen de intervisiegroep die ik leid zijn we nog steeds op zoek naar een vertrouwenspersoon die ons hechte team wil komen versterken. We houden ongeveer tien keer per jaar intervisies en dat doen we online. Als je daar meer info over wilt, stuur me dan een korte mail met daarin de redenen waarom jij denkt dat je binnen ons team past. We zoeken een lid met toewijding, niet iemand die nog even snel wat accreditatiepunten bij elkaar wil sprokkelen. Sprokkelen doe je maar in het bos, daarvoor moet je niet bij onze groep willen.

(tekst gaat verder onder de foto)

Een tijdje terug schreef ik over de toxische stoffen die mogelijk in kauwkluiven voor honden hebben gezeten. Al kan ik het niet bewijzen, het is mogelijk dat dat de oorzaak is van het plotseling overlijden van onze bouvier. Ik deed een melding bij de Nederlandse Voedsel- en Warenautoriteit en ontving afgelopen week een mail dat het onderzoek nog in volle gang is vanwege de grote omvang daarvan en dat de uitkomst derhalve nog niet bekend is. Ik ontving tevens een algemene mail van de leverancier, dat ondanks de onrust die er is ontstaan 'helemaal niets aan de hand is'. Wel, dat zal het onderzoek uit moeten wijzen. Zodra ik meer weet communiceer ik het.    

(tekst gaat verder onder de foto)

Ik heb verschillende motto's en lijfspreuken in mijn leven. Eén daarvan is 'Every ending has a new beginning'. Met andere woorden: daar waar in een boek een nieuw hoofstuk sluit, opent zich een nieuw. En waarom ik dat vind? Daar kom ik volgende week op terug in de nieuwe 'Kiki Weekly'. 

Wil je op de hoogte blijven?

👉 abonneer je op mijn nieuwsbrief;

👉 abonneer je op mijn podcast;
👉 help mijn bereik te vergroten door dingen te liken of te delen op de socials;

👉 koop mijn boek; en
👉 als je het kunt missen en als je waardeert wat ik maak, doe een donatie aan mijn podcast. 

Voor nu een goed weekend, blijf me volgen, want dan ben je als eerste op de hoogte wanneer er iets nieuws te melden is.

Lieve groeten,


Kiki
🙏