Vertrouwenspersoon en de melder

Ter inleiding: 
Als iemand bij je komt in je vak van vertrouwenspersoon, dan heet diegene een 'melder'. Als iemand een misstand meldt of een schending van integriteit bij het Huis voor Klokkenluiders, dan heet dat een 'melder'. Want een melding in het kader van de Wet heeft een formele betekenis. Dat zijn dus twee verschillende dingen die met hetzelfde woord aangeduid worden. 

Daarover hoor ik soms onder collega's verwarring en dat riep bij mij de vraag op of we in ons vak als vertrouwenspersoon geen andere naam zouden kunnen geven aan de melders die bij ons komen.

Ik houd namelijk van duidelijkheid en daarom plaatste ik een oproep op LinkedIn:

Vraag aan alle registervertrouwenspersonen binnen en buiten mijn netwerk. Stel dat we de benoeming van een 'melder' die bij ons komt mogen veranderen. Wat vind jij dan de best passende omschrijving?

A.) Verteller
B.) Klager
C.) Cliënt
D.) Anders

Delen wordt gewaardeerd.
Laat je reactie achter in de comments, ik ben heel benieuwd!

Allereerst dank aan iedereen die zijn of haar reactie heeft achtergelaten. Ik had beloofd een samenvatting te maken en mijn eigen visie hierop los te laten. Dat doe ik via dit blog.

Een groot deel van de mensen kon zich vinden in het woord melder. In de zin van 'prima' en 'zo is het mij geleerd' tot 'algemeen toepasbaar'. Een enkeling kon zich vinden in het woord 'Verteller'. Bij mijzelf roept het woord 'verteller' iets op met 'storytelling' of 'sprookjes' en daarvoor vind ik het vak van vertrouwenspersoon te serieus. Een enkeling koos voor 'Cliënt'. Dit vind ik een nette benaming, maar iemand die bij de vertrouwenspersoon komt betaalt niet voor diens diensten, dat doet de werkgever. Om die reden zou ikzelf niet voor de aanduiding 'cliënt' kiezen. 

Over antwoord B.) 'Klager' was men vrij eensgezind. Dat klinkt te negatief en het is juist goed als iemand met iets naar de vertrouwenspersoon stapt. Omdat de drempel voor velen nog hoog is, men het soms spannend vindt en/of omdat de vertrouwenspersoon binnen bedrijven nog niet overal ingeburgerd is. 

Weer een ander noemde de term 'casus' of 'case'. Ik vraag me af in hoeverre dit zinvol is, want het kan gebeuren dat iemand slechts eenmalig naar de vertrouwenspersoon gaat. Wat als een gesprek met de vertrouwenspersoon al dusdanig veel opheldering geeft dat die persoon besluit het bij één gesprek te laten? Zouden we dan de term 'casus' of 'case' moeten gebruiken? Ik vind van niet. 

Het woord 'medewerker' werd ook genoemd. Maar ... wat nu als diegene een stagiair is? Dan het woord 'collega'. Ik kan me voorstellen dat dit voor interne vertrouwenspersonen een mooie aanduiding is, maar voor externe vertrouwenspersonen gaat die vlieger niet op. En het kan omslachtig zijn, want wanneer iemand geen collega is, moet dit ook weer anders verwoord worden in het jaarverslag. Dit zou vervolgens weer verwarring kunnen scheppen in het jaarverslag of misschien zelfs wel verontrusting binnen kleine bedrijven, omdat dan mogelijk de anonimiteit niet gewaarborgd zou kunnen blijven. 

Iemand opperde 'hulpvrager'. Maar niet alle melders vragen om hulp. Sommigen willen alleen hun verhaal doen en verder niets. Wat helemaal oké is, want daar zijn wij als vertrouwenspersoon ook voor. 

Een groot deel koos het antwoord D.): Anders. 
'Betrokkene' keerde regelmatig terug in de antwoorden. Dat vind ik niet verkeerd, al kan dit woord in spreektaal makkelijk verward worden met het meervoud  'betrokkenen'. Wat zou kunnen impliceren dat er sprake is van meerdere betrokkenen c.q. melders. Plus het feit, dat vermeend plegers c.q. daders soms naar de vertrouwenspersoon gaan om zich in te dekken. Omdat zij menen te weten of vermoeden dat er een melding over hen gedaan kan worden. In dat kader zou voor mij de term 'betrokkene' niet geschikt zijn. Want wanneer een melder een klacht indient, is er automatisch sprake van wat wij noemen een 'vermeend pleger of vermeend dader' en dus zijn er dan altijd minimaal twee betrokkenen.

Voordat ik deze post plaatste op LinkedIn, had ik al een andere term in gedachten die wij als vertrouwenspersonen zouden kunnen gebruiken in plaats van het woord 'melder' wanneer iemand ons bezoekt. 

Daarom kies ik voor antwoord D.): 'Anders'. Namelijk: Bezoeker.

Het woord 'bezoeker' vind ik vriendelijker en tegelijkertijd gastvrijer in ons vak van vertrouwenspersoon. Tenslotte kan een bezoek aan de vertrouwenspersoon  om tal van redenen zijn, maar het blijft een bezoeker. In het jaarverslag kan deze term dan heel makkelijk en duidelijk vermeld worden. En mogelijk zou het de drempel kunnen verlagen voor mensen om naar de vertrouwenspersoon te gaan als zij als bezoeker komen in plaats van als 'melder'. 

Dat is mijn antwoord op mijn eigen vraag. En nu ben ik benieuwd hoe anderen dit zien, wat anderen vinden, dus laat je reactie achter in de comments.