Afgelopen week plaatste ik deze foto van mezelf via de stories op Instagram. En ik kreeg veel lieve reacties van mijn volgers. Veel 💖💖💖, het 'geniet ervan', 'wat leuk', 'wat zie je er goed uit' en zo nog meer. Zo lijkt het inderdaad op de foto.
De vragen die ik mijn volgers voorlegde waren deze:
A. Te druk: 0% koos voor dit antwoordB. Geen zin: 0% koos voor dit antwoord
C. Een nieuw boek: 64% koos voor dit antwoord
D. Andere reden: maar liefst 36% koos dit antwoord
Maar het juiste antwoord op deze vraag is: A, B, C en D.
Wauw! Allereerst waardeer ik het enorm dat zoveel mensen reageerden, dank je wel voor je reactie als je de post hebt gezien. Het verbaast me niks dat niemand koos voor 'te druk' en 'geen zin'. Ik draai nooit ergens mijn hand voor om en beschik over een enthousiasme en energie die voor veel mensen soms lastig te volgen is. Dat 64% koos voor het antwoord 'een nieuw boek', doet me goed. Maar dat 36% koos voor 'andere reden', dat betrof vooral de mensen die me wat beter en/of die me persoonlijk kennen.
Dat ik het druk heb is logisch. Naast mijn werk als rouwcoach en extern vertrouwenspersoon, heb ik ook een tijdelijke job als recruiter in verband met ziekteverzuim en zwangerschapsverlof van collega's. En daarnaast mijn huis, hond, kind, familie etcetera etcetera. Dat er een nieuw boek komt heb ik al langer in mijn hoofd, maar wanneer het uitkomt weet ik nog niet, ik moet nog beginnen met schrijven. Dat ik geen zin had in de socials komt door die andere reden ...
Want een paar weken terug werd ik 's nachts wakker met helse pijnen. En ik wist meteen 'dit is niet goed'. Mijn huisarts bevestigde dat. En enkele weken later zei de specialist in het ziekenhuis precies hetzelfde. Geen zorgen, ik ben gelukkig niet ongeneeslijk ziek, maar mijn lijf laat me op dit moment in de steek. Tot grote frustratie van mijzelf en daarom heb ik het af en toe nodig om in mijn hoogsensitieve coconnetje te kruipen, om even alleen te zijn. Het betekent ook dat ik volop bezig ben om mijn eigen FEACH®-methode op mezelf toe te passen. Bezig met de 'A' van 'acceptation'.
Accepteren dat mijn leven nooit meer hetzelfde zal worden als voorheen, dat ik opnieuw zingeving aan mijn bestaan moet gaan geven. Dat gaat me zeker lukken, want dat lukte me al meerdere keren in het leven. Het vraagt me om een beroep te doen op mijn daadkracht. Het kost tijd en het dwingt me om een aantal besluiten te nemen.
Eén van die besluiten is om alleen nog maar stories te plaatsen op Instagram. Reageren kan ik alleen kort, met een 👍, een 💖 of een 🙏. En soms duurt een reactie wat langer dan je van mij gewend bent. Bellen met vrienden en bekenden? Mijn hoofd en lijf hebben rust nodig. Even bellen is niet erg, maar als je zoveel lieve mensen om je heen hebt, dan is het geen 'even bellen' meer als ik alle telefoontjes bij elkaar op zou moeten tellen.
Het is dan ook dat ik er nu gewoon voor uitkom dat ik hulp nodig heb. Waarom? Daar ga ik over een tijdje over schrijven. Waarvoor en waarmee? Dat lees je hieronder.
Afgelopen week heb ik via mijn stories onderstaande vraag uitgezet voor een huishoudelijke hulp, maar tot nu toe nog geen reactie ontvangen. Dus als je iemand weet, laat diegene even contact met me opnemen.
En dat tweede boek van mij? Dat zit al een paar jaar in mijn hoofd, maar als je bedenkt dat ik een blog als dit normaal gesproken in een uurtje zou typen en ik heb daar nu drie dagen voor nodig, dan zegt dat genoeg.
Daarom zoek ik een programmaatje voor Windows, waarmee je teksten in kunt spreken die vervolgens op je scherm verschijnen zodat je ze alleen maar hoeft te corrigeren. Weet iemand dat?
En verder heb ik nog iets gepost in mijn stories, want mijn hond is inmiddels stamgast bij de dierenarts. Ik zoek in 's-Gravendeel iemand die een douche heeft op de begane grond, want ik krijg haar mijn wenteltrap niet op, laat staan naar beneden. Ik heb lieve vrienden met een tuinslang inclusief warm water, maar als het kouder wordt straks, dan heb ik een probleem erbij. En twee keer per week naar een hondentrimster, dat gaat mij niet lukken.
En ikzelf? Sinds kort ben ik stamgast in het Maasstadziekenhuis, dus ik heb afgelopen week maar de artiesteningang genomen. In mijn geliefde Rotterdam, dat dan weer wel.
Zo heb ik op dit moment nog wel meer 'hulpvragen', want vanuit mijn coconnetje is het voor mij te veel om iedereen persoonlijk te antwoorden. Dus een andere hulpvraag is: abonneer je op mijn Mooie Mensen® Podcast via Podimo, YouTube, Apple of Android en volg me via mijn nieuwsbrief of via Twitter, want zo kan ik nog redelijk eenvoudig blogs als deze doorplaatsen en toch in verbinding blijven staan met mijn volgers en met de rest van de buitenwereld.
Want in verbinding blijven doe je niet door alleen maar te showen hoe goed het met je gaat. Het vraagt soms ook om je kwetsbaar op te stellen en daar is moed en daadkracht voor nodig. Laten we in verbinding blijven.
Lieve Kiki. Ten eerste beterschap lief mooi mens. Je mag mij altijd bellen voor hulp. Ben trots opjezelf. En neem goed je rust. Mijn motto. Never give up. Jij ook nooit opgeven. Wauw een nieuw boek in de toekomst. Ik kan niet wachten. Neem aub de tijd, om goed voor jezelf te zorgen. Ik denk aan jou. Denbeeldig nog een bloemetje voor jou. Liefs Miranda xxx
BeantwoordenVerwijderenHeel erg lief, dank je wel voor de support. En als mijn nieuwe boek er is, laat ik het weten. Lieve groeten, Kiki
Verwijderen