Sextortion is geen fenomeen!

Een krantenkop van afgelopen week trok meteen mijn aandacht. Over een hoofdofficier van Justitie, die ouders waarschuwt dat de zaak 'Gianni W.' nog maar het begin is van dit fenomeen. 'Fenomeen? Wat nou fenomeen?', was mijn eerste gedachte. 

In het artikel wordt een citaat aangehaald van de hoofdofficier van Justitie. Dat het voor ouders belangrijk is om dit fenomeen te kennen, dat men moet weten dat het kan en dat men niet moet denken 'dit gebeurt mijn kind niet'.

Ik heb mijn twijfels bij deze kop van het artikel. Want ik ga er als vrouw met ervaring in en met de media vanuit dat het artikel voor publicatie is voorgelegd aan mevrouw de officier om te checken op feitelijke onjuistheden. Ik vraag me daarom af of zij dit daadwerkelijk zo gezegd heeft. Want ik weet dat koppen in kranten veelal door een redactie geplaatst worden, zonder dat je daar als geïnterviewde invloed op hebt. Overigens super natuurlijk dat men haar geïnterviewd heeft, want alleen door kennis te delen kunnen we sextortion tegengaan. Ik neem daarom de stelling in dat sextortion al lang geen fenomeen meer is. 

De naam van dader Gianni W. is voor velen inherent aan de omvangrijke zaak waarin hij meer dan 172 mensen heeft afgeperst, waaronder minstens 132 minderjarigen, waarvan slechts 29 van hen de moed en de kracht heeft gevonden om aangifte tegen hem te doen. Overigens was deze dader in 2014 al in beeld bij de politie.

Terug naar 2012, het jaar waarin het Canadese meisje Amanda Todd besloot een YouTube-filmpje online te plaatsen waarin zij en public bekendmaakte dat zij seksueel was afgeperst en niet lang daarna besloot haar leven te beeïndigen*,  kort voor haar vijftiende verjaardag.

En dan mei 2016, de maand waarin een aantal jong volwassen mannen besloten om mannen op te gaan lichten via sekssites. In beginsel door zich voor te doen als vrouw, hen te verleiden tot het verrichten van seksuele handelingen voor de camera en hen daarna vliegensvlug begonnen te chanteren door het dreigen met het online plaatsen van hun beelden. Niet veel later kwamen ze tot de schokkende conclusie dat het 'lucratiever' was om mannen af te gaan persen met beelden als ze zich voor zouden doen als transgender. Dat werkte. Tot in oktober 2016 konden ze hun goddelijke gang gaan. Hoe dat ging, en hoe die rechtszaak verliep, omschrijf ik in mijn boek Sextortion Op het spoor. Want in deze zaak waren talloze slachtoffers, van wie slechts een deel aangifte heeft durven doen. Het omvangrijke beeldmateriaal dat is aangetroffen bij de daders toonde nog veel meer mensen, die niet te traceren waren, of die geen aangifte durfden te doen.

De NOS kopte in januari 2017 dat het aantal slachtoffers van sextortion in 2016 was gestegen ten opzichte van 2015 met bijna 20 procent. In december 2018 verscheen een artikel op de website van Cybercrime-info, dat er drie vrouwen en een man zijn aangehouden voor sextortion. Juni 2019: de FBI meldt online dat er een stijging is in het aantal sextortionzaken. November 2019: weer zeven nieuwe aanhoudingen in een sextortionzaak.

En zo kan ik nog wel even doorgaan. Het is één van de redenen dat ik in 2021 besloot mijn boek uit te brengen nadat ik jarenlang gezwegen had. Ik dacht dat mijn wereld instortte na de plotselinge dood van mijn partner. Maar de grond onder mijn voeten werd pas echt weggerukt toen ik ontdekte dat hij slachtoffer was geworden van sextortion. Als het voor mij al zo'n hel was, hoe zou het dan zijn voor al die mensen die wereldwijd zelf slachtoffer zijn geworden van sextortion? En hoe zou het dan voelen als er nog altijd mensen zijn die victim blaming toepassen?

Nog altijd, want onlangs verscheen ik bij SBS6 in een uitzending voor Hart van Nederland en ik las een aantal van de onnadenkende reacties op een social mediaplatform. Behalve dat mensen niet altijd even goed kunnen luisteren en/of  lezen, verbaas ik me keer op keer over de empathieloze onnozelheid. Het oordelen en veroordelen, het doen van aannames en het lekker makkelijk anoniem je gal spugen op iemand die slachtoffer is geworden van een wrede vorm van cybercrime. Sextortion. Wat nou fenomeen?

Verbazingwekkend is het dan ook, dat wanneer ik op sommige platformen het woord 'sextortion' type in een post, dat ik de melding krijg dat ik tegenstrijdig handel conform de beleidsrichtlijnen van het platform. Ik ben gestopt om me daartegen te verdedigen en constant aan te moeten tonen dat ik geen crimineel ben, dat ik geen robot ben en honderd afbeeldingen moet nalopen met stoplichten, fietsen en bussen erop. Waarmee ik wil zeggen dat ik Instagram en Facebook kotsbeu ben en ze dus nauwelijks meer gebruik.

Als ik me wil laten horen in de media over sextortion, dan doe ik dat wel live op een podium of via LinkedIn, Twitter, mijn blogs, mijn nieuwsbrief, via interviews en via mijn eigen Mooie Mensen® Podcast. En dan zal ik blijven verkondigen dat sextortion allang geen fenomeen meer is en dat victim blaming moet stoppen.

*Heb je suïcidale gedachten of hulp nodig?
Aarzel niet en neem contact op met de hulplijnen! 

Voor lezers uit Nederland:
Praten over zelfmoordgedachten kan anoniem, en 24 uur per dag.
Chat met 113 Zelfmoordpreventie, bel 113 of bel gratis 0800-0113. 

Voor lezers uit België:
Denk je aan zelfmoord en heb je nood aan een gesprek, dan kan je gratis* en anoniem bellen met de Zelfmoordlijn op het nummer 1813 of chatten en mailen via zelfmoord1813.be (24/7)
(*Gesprekken zijn enkel gratis vanuit België)

( Copyright foto Kiki: Alessio Kelder | Alesis Fotografie, copyright coverfoto Sextortion Op het spoor: Stefan Witte | Studio Stefan Witte)