Champagne

"Moet je een botterrammetjie?"
"Nee dank u", kon ik nog net zachtjes uitbrengen.
"Moet je echt geen botterrammetjie?"
'Nee', schudde ik.
"Ja maar je moet toch wat eten?"
Mijn redding stond aan het hoofdeinde van mijn bed.
"Mevrouw, mijn vrouw ligt te bevallen, ze hoeft echt niks, dank u wel."

En toen hij er eenmaal was vroeg de verpleegkundige of ik een beschuit met muisjes wilde. "Beschuit met muisjes? Wat dacht u van champagne?!"

Het viel me een beetje tegen, maar een glaasje water was ook goed.

Nog nooit eerder heb ik me zo gelukkig gevoeld als toen. Eindelijk, na ruim vijf jaar wachten was hij er, 51 centimeter lang. Vandaag precies 17 jaar geleden en inmiddels 1m90. En nog elke dag ben ik dankbaar dat hij in mijn leven is gekomen. 

Elk jaar op deze dag trakteer ik mezelf op een glaasje champagne. Om te vieren dat ik hem in bruikleen heb. Zo zie ik dat. We krijgen ze, maar dat is lang niet iedereen gegeven en dat realiseer ik me maar al te goed. Het woord 'bezitten' klinkt alsof het een soort eigendom is, een alleenrecht waar je nooit afstand van zou kunnen doen. Het is juist mooi dat je een individu dingen mee kunt geven van jezelf, met als doel dat hij of zij opgroeit tot een weldenkend en zelfstandig mens. Om ze daarna los te laten, uit liefde. Want dat is houden van. 

Als er iets is dat ik hem mee heb willen geven, dan is het dat je nooit moet opgeven en dat het leven te mooi is om het niet te leven. Dat je het positieve moet blijven zien, je zegeningen moet tellen. Maar ook, dat het niet erg is om verdrietig of boos te zijn op zijn tijd, als je die gevoelens maar uit, zodat je ook die los kunt laten. 

Gelukkig is een kind van twee mensen. Ik ben blij dat hij 'ietsje' langer is dan ik en de humor die hij in zich heeft, ongekend. "Easy going", hij trekt zijn eigen plan. Ooit een paar redenen waarom ik 28 jaar geleden zo ongekend verliefd werd op zijn vader. En dan zijn zeeblauwe ogen die menig jongedame spontaan doet stotteren. Al doet hem dat niet zoveel, hij is meer bezig met sporten, zijn conditie en wegblijven van alles wat met criminaliteit te maken heeft. Roken, drugs, alcohol? No way. Hij is anti. 

Zijn liefde voor de mens in het algemeen en dat hij niet tegen onrechtvaardigheid kan, dat heeft hij van mij. Zijn openheid, het gewoon letterlijk en ongezouten zeggen waar het op staat. To the point zijn. Ik waardeer het, al zie ik hierin akelig wat overeenkomsten met mezelf van 40 jaar geleden. Hij vertelt het wel als hij het ergens niet mee eens is, maar dan beschaafd en respectvol. Dat levert soms mooie gesprekken en discussies op, want we zijn het gelukkig niet altijd met elkaar eens. 

Over één ding zijn we het wel eens. Dat de huidige maatregelen met betrekking tot de eindexamens in 2022 zijn bedacht zonder grondig na te denken.

Onze motivatie? Let op:
2020: maandenlang online lessen
2021: maandenlang online lessen en lesuitval doordat docenten of ziek waren, of in quarantaine moesten. Vervanging? Bijna niet te regelen door de scholen. Dit is overigens geen verwijt richting de scholen en/of schoolbesturen.
2022: toetsweken doen terwijl je in sommige vakken nauwelijks les hebt gehad, vanwege uitval van docenten en/of doordat er alleen online lessen waren. 
Achterstanden? Tienduizenden kinderen kampen ermee.

Leuk dat je dan je examens mag spreiden. Fantastisch. En als toegift mag je zelfs twee examens overdoen. Briljant hoor, daar worden we echt blij van. Het is hetzelfde als een kudde koeien op een zandvlakte zetten in de hoop dat ze dan nog melk geven.

Ik hoop van harte dat men in Den Haag de 'maatregelen' voor eindexamenkandidaten, basisschoolleerlingen en studenten nog eens goed gaat bestuderen. En anders wil ik graag zijne excellentie de minister van onderwijs een keer uitnodigen. Het is een beetje te kort dag om hem te vragen om een taartje te komen eten, maar een kopje koffie drinken is altijd goed. In de hoop dat we het gesprek af kunnen sluiten met een glaasje champagne.

En nu je toch zover bent gekomen met lezen, breng even je stem uit op mij voor de Vrouw in de Media Awards 2021, regio Zuid-Holland. Want als ik mijnheer de minister ooit zou spreken, dan spreek ik niet alleen namens de provincie, maar voor alle kinderen en studenten, en voor die ene jarige vandaag in het bijzonder.