Tot een paar jaar geleden was het zo dat ik verstijfde als ik een voorbijrazende trein zag gaan. Dat is niet meer zo. Maar dat mijn gedachten bij het zien of horen van een trein voor altijd zijn veranderd is een feit. Ik kan nu normaal onder een spoorwegovergang doorrijden, zoals ik altijd deed. En weet je wat ik een poos terug heb gedaan?
Ik ben overgestoken met mijn hond over een onbewaakte spoorwegovergang. Zonder moeite, wel met die ene oud-geliefde in gedachten. Dat zal nooit meer veranderen als ik een spoor zie of trein hoor.
Waar mijn oog meer op viel was de tekens bij de spoorbomen. Hoe is het in vredesnaam mogelijk dat er nog onbewaakte spoorwegovergangen zijn in ons land? Ik weet dat het 'Kabinot' wil dat de veiligheid verbetert op dit gebied. Als je dit wilt, regel het dan! Geen eindeloos gesoebat over wel of niet, gewoon doen. En niet 'verbeteren', maar zorg dat ze verdwijnen. En zo gauw mogelijk.
(Tekst gaat verder onder de foto.)
Waar mijn oog meer op viel was de tekens bij de spoorbomen. Hoe is het in vredesnaam mogelijk dat er nog onbewaakte spoorwegovergangen zijn in ons land? Ik weet dat het 'Kabinot' wil dat de veiligheid verbetert op dit gebied. Als je dit wilt, regel het dan! Geen eindeloos gesoebat over wel of niet, gewoon doen. En niet 'verbeteren', maar zorg dat ze verdwijnen. En zo gauw mogelijk.
Wereld Suïcide Preventie Dag vandaag. Jaarlijks op 10 september.
Een dag waarbij stil wordt gestaan bij de mensen die zelfdoding overwegen, alle suïcidanten, en hun nabestaanden. Maar ook bij vrienden en anderen uit hun omgeving. Want zelfdoding of de gedachte daaraan raakt niet alleen een mens zelf, maar ook zijn of haar omgeving.
Een dag waarbij stil wordt gestaan bij de mensen die zelfdoding overwegen, alle suïcidanten, en hun nabestaanden. Maar ook bij vrienden en anderen uit hun omgeving. Want zelfdoding of de gedachte daaraan raakt niet alleen een mens zelf, maar ook zijn of haar omgeving.
Alleen samen kunnen we het taboe om te praten over het onderwerp doorbreken. Ik weet dat als geen ander. Voorkomen kunnen we een zelfdoding niet altijd, maar elke zelfdoding is er één te veel. En als we er niet over praten of schrijven, zal er nooit iets veranderen.
Ik heb het bewust over 'zelfdoding'. In mijn boek beschrijf ik het wezenlijke verschil tussen 'the cry for help' en de 'suïcide'. Als een poging tot zelfdoding slaagt, dan is het één van de twee. Alleen kan degene die de poging heeft gedaan het soms niet meer navertellen. Soms is het overduidelijk, soms blijft het gissen, soms zul je het nooit weten.
In tegenstelling tot de 'gewone dood', maakt dat het juist bij een zelfdoding extra lastig voor de achterblijvers. Laat staan voor de mensen die niet weten wat het is, hoe het voelt als je iemand verliest door de zelfverkozen dood. Ik verloor drie mensen door de zelfverkozen dood. Drie, ja, je leest het goed. In vijf jaar en vijf maanden tijd.
De ontzetting, de verwarring, de wanhoop, niet te beschrijven.
De 100.000 vragen waar je mee blijft zitten.
De talloze dagen waarop je alleen maar loopt te huilen.
De dagen waarop je om zeven uur 's ochtends hoopt dat het gauw avond is. Zodat je misschien kunt slapen. Want slapeloze nachten horen erbij als nabestaande. En ook de boosheid die na een tijdje veelal ontstaat. Die bij mij gelukkig plaats heeft gemaakt voor liefde. Vergeving en liefde vanuit het hart.
Wat je nodig hebt zijn dan mensen die je begrijpen. Wat je kunt missen als kiespijn zijn de opmerkingen van onwetenden.
De talloze dagen waarop je alleen maar loopt te huilen.
De dagen waarop je om zeven uur 's ochtends hoopt dat het gauw avond is. Zodat je misschien kunt slapen. Want slapeloze nachten horen erbij als nabestaande. En ook de boosheid die na een tijdje veelal ontstaat. Die bij mij gelukkig plaats heeft gemaakt voor liefde. Vergeving en liefde vanuit het hart.
Wat je nodig hebt zijn dan mensen die je begrijpen. Wat je kunt missen als kiespijn zijn de opmerkingen van onwetenden.
Dus op deze Wereld Suïcide Preventiedag 2021 zou ik tegen iedereen willen zeggen dat het van belang is om oordeelsvrij te blijven.
Iemand in jouw omgeving die suïcidale gedachten heeft? Oordeel niet. Als je geen hulpverlener bent, probeer dan vooral niet te helpen of te redden. Laat hulp over aan hulpverleners. Steunen is belangrijker. En vooral: praat erover, benoem het woord. Vraag of iemand zelfmoordgedachten heeft. Dat kan al helpen. Een luisterend oor. Zorg dat iemand zich gehoord voelt, ook al is het zwaar en kun je je niet voorstellen dat iemand misschien niet meer wil leven. Soms wil iemand geen hulp en hoe moeilijk ook, oordeel niet. Heb je daardoor zelf hulp nodig? Zoek deze dan, want die is er!
Wist je dat de drempel om zichzelf van het leven te beroven lager ligt bij mensen die één of meerdere zelfdodingen van nabij mee hebben gemaakt? Ook hier schrijf ik over in mijn boek.
Ben je nabestaande van een suïcidant? Ga voor de mensen die je begrijpen, niet voor de onwetenden. Ik heb het zelf ervaren. "Hou je nou nog steeds van hem? Moet je kijken wat hij je heeft aangedaan!" Alsof dat helpt. NOT! Of wat te denken van deze: "Ze wilde toch zelf dood?" Alsof dat mijn pijn en verdriet verzacht. Onwetenden, en ook over hen wens ik geen oordeel te vellen. In plaats daarvan hecht ik aan de mensen die er voor me waren in die zware tijden en ik kijk vooruit.
Dan zijn er altijd nog de mensen die gelovig zijn en het onderwerp mijden. Of zij die achter je rug verkondigen dat er met jou ook wel wat mis zal zijn als er niet één, maar drie mensen in je omgeving sterven door de zelfverkozen dood. Ik wil niet veel zeggen, maar staat er niet in de bijbel 'gij zult niet oordelen' en 'heb uw naaste lief'? En als je niet alle ins en outs weet, waarom dan dat achterbakse? Ik oordeel niet over deze mensen, de 'onwetenden'. Ik laat hen, ik leef in liefde, in licht, vanuit mijn hart.
Daarom is het mij gelukt om hen te vergeven die zelf kozen voor de dood. Houden van stopt niet na de dood. Dat het mijn leven voorgoed veranderd heeft is een feit, maar dat het leven van anderen is gestopt wil niet zeggen dat mijn of jouw leven hoeft te stoppen.
Misschien is dat de reden dat ik vandaag op 10 september 2021 een geel lintje draag van 113 Zelfmoordpreventie. In gedachten zijn zij die ik voorgoed moet missen. Dat zijn ze altijd, elke dag, maar in het bijzonder op deze dag.
Iemand in jouw omgeving die suïcidale gedachten heeft? Oordeel niet. Als je geen hulpverlener bent, probeer dan vooral niet te helpen of te redden. Laat hulp over aan hulpverleners. Steunen is belangrijker. En vooral: praat erover, benoem het woord. Vraag of iemand zelfmoordgedachten heeft. Dat kan al helpen. Een luisterend oor. Zorg dat iemand zich gehoord voelt, ook al is het zwaar en kun je je niet voorstellen dat iemand misschien niet meer wil leven. Soms wil iemand geen hulp en hoe moeilijk ook, oordeel niet. Heb je daardoor zelf hulp nodig? Zoek deze dan, want die is er!
Wist je dat de drempel om zichzelf van het leven te beroven lager ligt bij mensen die één of meerdere zelfdodingen van nabij mee hebben gemaakt? Ook hier schrijf ik over in mijn boek.
Ben je nabestaande van een suïcidant? Ga voor de mensen die je begrijpen, niet voor de onwetenden. Ik heb het zelf ervaren. "Hou je nou nog steeds van hem? Moet je kijken wat hij je heeft aangedaan!" Alsof dat helpt. NOT! Of wat te denken van deze: "Ze wilde toch zelf dood?" Alsof dat mijn pijn en verdriet verzacht. Onwetenden, en ook over hen wens ik geen oordeel te vellen. In plaats daarvan hecht ik aan de mensen die er voor me waren in die zware tijden en ik kijk vooruit.
Dan zijn er altijd nog de mensen die gelovig zijn en het onderwerp mijden. Of zij die achter je rug verkondigen dat er met jou ook wel wat mis zal zijn als er niet één, maar drie mensen in je omgeving sterven door de zelfverkozen dood. Ik wil niet veel zeggen, maar staat er niet in de bijbel 'gij zult niet oordelen' en 'heb uw naaste lief'? En als je niet alle ins en outs weet, waarom dan dat achterbakse? Ik oordeel niet over deze mensen, de 'onwetenden'. Ik laat hen, ik leef in liefde, in licht, vanuit mijn hart.
Daarom is het mij gelukt om hen te vergeven die zelf kozen voor de dood. Houden van stopt niet na de dood. Dat het mijn leven voorgoed veranderd heeft is een feit, maar dat het leven van anderen is gestopt wil niet zeggen dat mijn of jouw leven hoeft te stoppen.
Misschien is dat de reden dat ik vandaag op 10 september 2021 een geel lintje draag van 113 Zelfmoordpreventie. In gedachten zijn zij die ik voorgoed moet missen. Dat zijn ze altijd, elke dag, maar in het bijzonder op deze dag.
En dat wil ik verkondigen aan heel de wereld. Misschien helpt het anderen die worstelen met gedachten aan zelfdoding of hen die een dierbare hebben verloren, of bijstaan.
Heb je tijdens of na het lezen van dit artikel behoefte aan een gesprek of hulp nodig? Aarzel niet en neem contact op met de hulplijnen!
Voor lezers uit Nederland:
Praten over zelfmoordgedachten kan anoniem, en 24 uur per dag. Chat via: www.113.nl, bel 113 of bel gratis 0800-0113.
Voor lezers uit België:
Denk je aan zelfmoord en heb je nood aan een gesprek, dan kan je gratis* en anoniem bellen met de Zelfmoordlijn op het nummer 1813 of chatten en mailen via www.zelfmoord1813.be (24/7)
(*Gesprekken zijn enkel gratis vanuit België)
Voor lezers uit Nederland:
Praten over zelfmoordgedachten kan anoniem, en 24 uur per dag. Chat via: www.113.nl, bel 113 of bel gratis 0800-0113.
Voor lezers uit België:
Denk je aan zelfmoord en heb je nood aan een gesprek, dan kan je gratis* en anoniem bellen met de Zelfmoordlijn op het nummer 1813 of chatten en mailen via www.zelfmoord1813.be (24/7)
(*Gesprekken zijn enkel gratis vanuit België)
Een reactie posten