Ze liegt, dat zou ik nooit doen!

 

Onophoudelijk gehuil vanaf de achterbank, vanuit het niets.
"Ik durf het niet te zeggen. Niet boos worden Mam."
'Wat? Wat is hier aan de hand?' Ze stapt uit, opent de achterdeur en slaat haar armen om haar kind heen. 

"Hij heeft onze hond geslagen! Maar niet boos worden Mam!"
"Natuurlijk word ik niet boos op jou, lieverd toch." Terwijl ze haar kind troost gaan er duizend gedachten door haar hoofd.

Met horten en stoten komt het verhaal eruit.
"Toen jij gisterenavond met migraine op bed lag, was Lola heel ondeugend. Hij schreeuwde tegen haar, gaf haar een klap en sleurde haar de bench in. Lola piepte zelfs. En daarna heeft hij de hele avond niet meer naar haar omgekeken. Ik vind het zo zielig Mam. Ik durfde het eerst niet te vertellen."

"Ik ben blij dat je het me vertelt, je kan me alles vertellen. Ik vind dit ook heel erg." "Geloof je me dan?" "Natuurlijk geloof ik jou!" "Hij zei dat je mij niet zou geloven als ik het tegen je zou vertellen." 
Een kind kan weleens verzinnen of fantaseren, maar een kind dat heel veel houdt van zijn hond liegt niet over zoiets.

Ze concentreert zich op de weg en op haar kind, het doel is om veilig thuis te komen, samen met de bordeauxdog en zonder ongelukken. Eenmaal thuis drinken ze een glaasje fris, krijgt de hond een bak met vers water en staart ze verdrietig naar de vloer. Niet veel later zondert ze zich af met haar mobiel in de slaapkamer. 

"Hi met mij, we zijn veilig thuis."
"Oh gelukkig schatje."
"Even over gisteren ... ik hoor dat jij Lola hebt geslagen."
"Ik? Nee, dat zou ik nooit doen, hoe kom je daar nou bij?"
"Dat vertelde mijn kind zojuist in de auto."
"Ze liegt, dat zou ik nooit doen, dat verzint zij."

"Ze liegt niet, ik denk eerder dat jij liegt nu."
"Fraai is dat, dus je gelooft wel je dochter, maar mij niet?"
"Waarom zou ze over zoiets liegen? Bovendien was ze helemaal overstuur."
"Nou, ik weet niet waar jouw verstand zit, maar ik lieg niet hoor."
"Jawel, je liegt zelfs nu tegen me en als je niet gauw eerlijk bent, dan word ik heel erg boos op je."
"Nou, oké, ik zal eerlijk met je zijn."

"Lola liep te graven in de tuin. Toen ik er drie keer wat van gezegd had werd ik een beetje boos op haar, ik heb haar vastgepakt, opgetild en rustig in de bench gezet. Dat is alles, maar ik heb haar echt niet geslagen. Dat zal jouw dochter wel in haar verbeelding hebben gezien, maar ik zou haar nooit pijn doen, die lieverd."

"Ik wil je graag geloven, maar ik blijf het een vreemd verhaal vinden."
"Als je zo gaat doen dan gaan we maar ophangen, want jij bent nu degene die een beetje vreemd doet. Net nu we zo'n leuk weekend hebben gehad."
"Zo leuk was die migraine-aanval niet hoor!"
"Nee, maar verder was het toch leuk, wat zeur je dan?"
"Ik zeur niet, ik vraag je gewoon iets."
"En ik heb je geantwoord. Zullen we het dan nu maar over wat anders hebben, want ik word hier moe van, ik hou net zoveel van dat beest als jij. Maar ik begrijp je vraag wel hoor, ik neem het je niet kwalijk. Het belangrijkst is dat jullie veilig thuis zijn."

Verwarring en tegelijkertijd het besef dat het onmogelijk is om een drukke bordeauxdogpuppy van 24 kilo zomaar eventjes op te tillen en rustig in een bench te zetten. Dat lukt niemand, ook hem niet.
 
'Waarom ben ik er niet op doorgegaan? Waarom heb ik dat niet tegen hem gezegd? Waarom liegt hij? Of heb ik het verkeerd gezien? Nee, mijn kind was écht overstuur, dat was geen fake. Of zie ik het fout en denk ik te slecht over hem? Hij houdt toch ook van Lola? Hoe kan dit nou? Nee, hij liegt, ik weet het zeker!'

Vanaf dat moment liet ze Lola nooit meer alleen met hem.
De week daarop leek het wel alsof hij meer aandacht besteedde aan Lola dan voorheen.
"Zie je wel dat er niks aan de hand is? Als ik Lola had geslagen zou ze echt niet zo vriendelijk zijn tegen me hoor."
'Meent hij dit nu of speelt hij dit? Hij vindt haar wel leuk, maar normaal is hij toch niet zo intens aan het kroelen met haar? Of zie ik nu spoken? Lola leek wel blij om hem weer te zien.' 

Ze had beter weg kunnen rennen, voorgoed.
En zo werkt het, want het gaat steeds verder en verder, totdat een slachtoffer letterlijk aan het eigen verstand gaat twijfelen. Doelbewust veroorzaakt door de ander. Dat heeft niets te maken met 'houden van', dat heet gaslighting.

Je kunt je hiertegen wapenen. Dit is slechts een eenvoudig voorbeeld.
Ik schrijf over gaslighting in mijn boek Sextortion Op het spoor. En het is nu al te bestellen!