Watersnoodramp 1953 Hoeksche Waard

Wat mij raakte afgelopen week was dit nieuwsbericht uit de Hoeksche Waard. Niet alleen Zeeland, maar ook onze streek is in 1953 enorm getroffen door het breken van de dijken tijdens de Watersnoodramp. In de pedicurepraktijk die ik ruim 26 jaar heb gerund heb ik talloze verhalen gehoord van mensen die de ramp hebben meegemaakt. Of van hun kinderen, die een ouder, broertje, zusje, neefje, nichtje of een andere dierbare zijn verloren daardoor. Die ternauwernood wisten te ontsnappen aan de kracht van het allesverwoestende water. Elk jaar rond 1 februari kwamen de verhalen en de herinneringen weer extra boven. Het thema leeft nog steeds in de Hoeksche Waard en dat is goed. Zij die het leven lieten, leven door het herdenken en het plaatsen van monumenten voor altijd voort in de herinneringen van anderen. Opdat wij nooit vergeten. 

Nu is een aantal dagen geleden de QR-code gesloopt van een gloednieuw geplaatst herdenkingsmonument in Strijen. Een code waarmee mensen méér te weten kunnen komen over wat zich heeft afgespeeld destijds. Hoe triest is dat?

Daarom plaatste ik een oproep op mijn instagramaccount. De dader heeft veel pijn aangericht onder de overlevers en nabestaanden, dus ik doe een beroep op diens geweten. Als jij diegene bent of kent die dit heeft gedaan, lever het bordje dan anoniem bij mij in. Ik zorg er dan voor dat het terugkomt daar waar het hoort. Je kunt het bij mij echt anoniem inleveren. Als officieel vertrouwenspersoon wil ik je naam niet eens weten. Tenzij je me die vertelt, dan ben ik verplicht om dat te melden bij de politie. Niet alleen als vertrouwenspersoon, maar ook als gewone burger, zodra ik kennis heb van een misdrijf. Dat is de Wet en die volg ik, maar daarom wil ik de terugbezorger de gelegenheid geven om het bordje anoniem af te leveren. Wellicht maak ik zo de drempel lager om het weer boven water te krijgen. Mijn adres kun je hier vinden. Het mag zelfs door de brievenbus, of onder mijn tuinpoort doorgeschoven worden, als het maar terugkomt!

En zo probeer ik op mijn manier iets bij te kunnen dragen aan de maatschappij. Elke dag weer. Want reuma of niet, wat ik al eerder schreef: ik ben niet mijn ziekte.

Dus, blijf me volgen, want dan ben je als eerste op de hoogte wanneer er iets nieuws te melden is. 

Lieve groeten,


Kiki
🙏