Hartjes, duimpjes en namasté's. Voor iemand die moeilijk, met pijn en soms niet eens normaal kan typen, gebruik ik hartjes. Emoticons als deze: 😘, 💓, 👍, 🙏. Want het is lastig als je met mensen meeleeft, maar veel mensen in mijn omgeving kampen met hun gezondheid. Wat het extra lastig maakt voor mij, is dat ikzelf er niet voor iedereen kan zijn als vroeger. Naar wat ik noem: 'voor het reuma-tijdperk'. Toch neem ik daarmee het leiderschap over mijn eigen leven in handen.
Want ik heb geleerd eerst voor mezelf te zorgen en mezelf op de eerste plaats te zetten. Dat klinkt misschien egoïstisch in de oren van anderen, maar dat zijn dan de oren van anderen, niet de mijne. Want denken aan anderen doe ik altijd. Alleen hoe kun je nou laten weten dat je aan iemand denkt zonder uitgebreid te kunnen vragen hoe het gaat, hoe iemand zich voelt, hoe het in het ziekenhuis was, hoe de operatie is verlopen etcetera etcetera? Nou, dat doe ik tegenwoordig zo:
(tekst gaat verder onder de foto)
Want ik heb geleerd eerst voor mezelf te zorgen en mezelf op de eerste plaats te zetten. Dat klinkt misschien egoïstisch in de oren van anderen, maar dat zijn dan de oren van anderen, niet de mijne. Want denken aan anderen doe ik altijd. Alleen hoe kun je nou laten weten dat je aan iemand denkt zonder uitgebreid te kunnen vragen hoe het gaat, hoe iemand zich voelt, hoe het in het ziekenhuis was, hoe de operatie is verlopen etcetera etcetera? Nou, dat doe ik tegenwoordig zo:
(tekst gaat verder onder de foto)
En voor degenen die het weten, laat ik de zin weg en verstuur alleen de emoticon. Een enkeling begrijpt het niet, maar dat onbegrip ligt bij de ander. De ander schept verwachtingen van mij die ik momenteel niet waar kan maken. En eerlijk? Van mij kun je momenteel niks verwachten. Vanwege de pijn, de rust die ik nodig heb en die ik neem voor mijn 'herstel'. En die rust vind ik onder andere door te werken aan mijn nieuwe projecten, waar ik al eerder over schreef.
Het werken aan nieuwe projecten staat voor mij gelijk aan het creëren van rust in mijn hoofd en dus rust in mijn lijf. Mensen die mij raadplegen als rouwcoach, begeleid ik daarin. Eerst zorgen voor jezelf, voordat je een nieuwe invulling aan je bestaan kunt geven. Of het nu gaat om een verlies van een dierbare, een huisdier, een scheiding van een narcistische ex-partner in wording, ziekte, als je leven drastisch verandert, dan vraagt dat om verandering en die begint bij jezelf om je leven voor jou zo aangenaam mogelijk te maken. Als je daar meer over wilt weten, ik begeleid mensen nog steeds, maar vaker online. En dat bracht mij op het idee om over een tijdje webinars te gaan organiseren. Kleinschalig, in een vertrouwde setting en met onderwerpen als rouw, de (zelfverkozen) dood of huiselijk geweld. Hoe ga je daarmee om? Wat kun je voor jezelf halen uit zo een webinar van mij? Onder andere kennis, expertise en een andere manier om te leren om te gaan met datgene waar jij mee worstelt. Overigens wil ik die webinars af en toe gratis gaan doen. Als je interesse hebt, vul dan even het contactformulier in op mijn website en vermeld erbij welk onderwerp jou het meest aanspreekt. Bij voldoende deelnemers ga ik ze opstarten, maar dan wil ik wel graag weten of er voldoende draagvlak voor is.
(tekst gaat verder onder de foto)
En in de tussentijd neem ik af en toe een Mooie Mensen® podcast op. Binnenkort komt er weer één online, zie hier het voorfilmpje daarvan.
Wat niet iedereen weet is dat ik voor mijn vak als vertrouwenspersoon oprichter en leider ben van een intervisiegroep van vertrouwenspersonen. Dat is verplicht om je accreditatie en certificering te behouden. Het voelt voor mij niet als een verplichting. Het is leuk, interessant en ik heb een groep mooie mensen om me heen verzameld. Het vraagt enige voorbereiding en een strakke organisatie, maar dat is mij wel toevertrouwd. Op dit moment zijn we op zoek naar een vertrouwenspersoon die zich bij ons aan zou willen sluiten. Mocht jij diegene zijn, stuur mij dan een korte mail met je motivatie en de reden waarom jij vindt dat je binnen onze groep past. Daarmee geef je me automatisch toestemming om jouw mail te delen met de groep en we laten je dan zo snel mogelijk weten of je bij ons gezellige en hechte team mag komen. Want dat is het inmiddels geworden. De enige voorwaarden die wij stellen is dat je lid bent van de LVV, je papieren hebt en dat je bereid bent om een commitment aan te gaan voor de lange termijn. Onlangs plaatste ik op LinkedIn een stelling onder collega-vertrouwenspersonen. Die zag er zo uit:
(tekst gaat verder onder de foto)
Hier kwam een groot aantal reacties op en die ben ik aan het verzamelen en aan het uitwerken. Mocht je het leuk vinden, nodig me gerust uit op LinkedIn. Als mens, als vertrouwenspersoon en als rouwcoach sta ik voor iedereen open.
(tekst gaat verder onder de foto)
Dat ik voor iedereen opensta, schreef ik onlangs op LinkedIn, omdat ik na ruim vijf jaar heb besloten om mijn vrijwilligerswerk voor Stichting Hoogbegaafd! neer te leggen. Niet omdat ik het niet leuk vond, integendeel zelfs, maar soms is het tijd voor andere dingen. Dus ik
wil iedereen bedanken. Voor de contacten met alle mooie mensen die ik via
Stichting Hoogbegaafd! heb opgedaan. Tijdens het allereerste symposium, zowel op op
LinkedIn als daarbuiten. Ik blijf Stichting Hoogbegaafd! uiteraard volgen en ik ondersteun de missie
vanuit mijn hart. Alleen zal ik geen beheerder meer zijn van diverse groepen op
dat platform en niet meer bijdragen aan de organisatie van de symposia. Al zijn
die laatste wel altijd vernieuwend, inspirerend en mooi om bij te wonen.
(tekst gaat verder onder de foto)
(© onbekend)
Nu is een aantal dagen geleden de QR-code gesloopt van een gloednieuw geplaatst herdenkingsmonument in Strijen. Een code waarmee mensen méér te weten kunnen komen over wat zich heeft afgespeeld destijds. Hoe triest is dat?
Daarom plaatste ik een oproep op mijn instagramaccount. De dader heeft veel pijn aangericht onder de overlevers en nabestaanden, dus ik doe een beroep op diens geweten. Als jij diegene bent of kent die dit heeft gedaan, lever het bordje dan anoniem bij mij in. Ik zorg er dan voor dat het terugkomt daar waar het hoort. Je kunt het bij mij echt anoniem inleveren. Als officieel vertrouwenspersoon wil ik je naam niet eens weten. Tenzij je me die vertelt, dan ben ik verplicht om dat te melden bij de politie. Niet alleen als vertrouwenspersoon, maar ook als gewone burger, zodra ik kennis heb van een misdrijf. Dat is de Wet en die volg ik, maar daarom wil ik de terugbezorger de gelegenheid geven om het bordje anoniem af te leveren. Wellicht maak ik zo de drempel lager om het weer boven water te krijgen. Mijn adres kun je hier vinden. Het mag zelfs door de brievenbus, of onder mijn tuinpoort doorgeschoven worden, als het maar terugkomt!
En zo probeer ik op mijn manier iets bij te kunnen dragen aan de maatschappij. Elke dag weer. Want reuma of niet, wat ik al eerder schreef: ik ben niet mijn ziekte. Vanmorgen lachte de wekelijkse zaterdagmedicatie me alweer toe.
(tekst gaat verder onder de foto)
(tekst gaat verder onder de foto)
Dat belooft weer een aantal dagen vol misselijkheid, oorsuizingen, maagpijnen, hartkloppingen, extreme moeheid en tal van andere randzaken, maar na overleg met de reumaverpleegkundige heb ik besloten om door te gaan met deze medicatie. Het kan nu eenmaal vier tot zes maanden duren tot het aanslaat. Als het al aanslaat, maar je ziet ... ´opgeven´ komt niet in mijn woordenboek voor. Dat is één van de redenen dat ik altijd blij en dankbaar ben voor donaties via mijn podcast. Want mijn lijf vraagt me om goed naar mezelf te luisteren. Totdat ik het weer helemaal zelf kan.
Voor nu een goed weekend, blijf me volgen, want dan ben je als eerste op de hoogte wanneer er iets nieuws te melden is.
Lieve groeten,
Kiki
🙏
Ps.
👉 abonneer je op mijn nieuwsbrief;
👉 abonneer je op mijn podcast;
👉 help mijn bereik te vergroten door dingen te liken of te delen op de socials;
👉 help mijn bereik te vergroten door dingen te liken of te delen op de socials;
Een reactie posten