Pijn is emotie

"Pijn is emotie", hij zei het écht. Een militair waar ik ooit mee in gesprek raakte. Ik begreep hem niet helemaal, want als je je knie superhard stoot, dan voel je dat meteen en niet zo een klein beetje ook. Hoezo is pijn dan emotie? Hij glimlachte.

Pas jaren later begreep ik wat hij bedoelde. Toen ik mijn partner verloor kreeg ik enorme rugklachten en die werden erger nadat ik wist wat hem was overkomen. Soms zo erg, dat ik tijdens het wandelen met mijn hond even moest uitrusten op een bankje. Dit staat overigens ook verwoord in mijn boek. Pas toen het beter met me ging, verminderden ook mijn rugklachten. Mijn recept daarvoor was onder andere muziek draaien en bewegen, nog meer dan dat ik al deed. 

Toen ik vorig jaar de diagnose Reumatoïde Artritis kreeg, dacht ik terug aan zijn woorden en aan de tijd dat ik zo kampte met die rugpijnen van toen. Maar Reumatoïde Artritis, daar kun je toch niks aan doen? Dacht ik. 

Ik probeerde van alles om mijn pijnklachten tegen te gaan, maar niets leek te helpen. Het plotseling overlijden van mijn hond maakte het voor mijn lijf nog lastiger. Elke ochtend wanneer ik in mijn oudhollandse ochtendjas de trap afstrompelde kreeg ik tranen in mijn ogen wanneer ik naar de lege plek keek waar jarenlang haar bench had gestaan. Het verdriet om haar heengaan, het gemis, het hakte er bij mij zo in, dat is bijna niet te omschrijven.

Ein-de-lijk kon gestart worden met medicatie om mijn reuma tegen te gaan, in de hoop dat er verbetering zou komen. Het bleek ijdele hoop. Door de vele bijwerkingen werd ik nog zieker. Dit heb ik nooit zo gedeeld op mijn socials, omdat ik dacht 'wie zit daar nou op te wachten', maar nu vind ik het wel belangrijk om te delen.

Eén keer per week nam ik op zaterdagochtend trouw mijn medicijnen in. Met als gevolg dat ik van zaterdagavond tot en met donderdag last had van de volgende bijwerkingen:

- extreme oververmoeidheid;
- hartkloppingen;
- oorsuizingen;
- maagpijnen;
- darmklachten;
- infecties;
- huiduitslag; en
- misselijkheid tot aan overgeven toe. 

Op vrijdag ging het dan ietsje beter en vervolgens startte op de zaterdagen het hele circus van voren af aan.

Ik was gewaarschuwd dat het even kon duren voordat de medicatie aan zou kunnen slaan. En ik geloof heus dat het voor andere mensen wel kan helpen. Maar voor mezelf? Ik vroeg me af hoe het mogelijk was dat iets bedoeld is om beter van te worden, dat dat mij alleen maar zieker en zwakker zou maken. Dat kan toch niet de bedoeling zijn? Ineens popten de woorden van de militair weer bij me op: "Pijn is emotie". 

Net op het moment dat ik begon te geloven dat daar misschien best wel een kern van waarheid in kon zitten, kwam ik met Mies Kloos in contact. Een vrouw die zich verdiept heeft in de Germaanse Geneeskunde en de Biologische Natuurwetten. Met haar nam ik een Mooie Mensen® podcast op die inmiddels al talloze keren is bekeken en beluisterd. En waar veel positieve reacties op zijn gekomen. 

Ik ben me verder gaan verdiepen in de Biologische Natuurwetten en verbaas me over wat ik tot nu toe allemaal heb geleerd daarover. Niet dat ik de medische wetenschap in twijfel trek, maar het kan nooit kwaad om me te verdiepen in alternatieve geneeswijzen. Want ik wil weer de oude worden. De 'oude' zoals voorheen, dat heb ik allang losgelaten, want dat gaat niet gebeuren. Blijkbaar heeft de nieuwe Kiki nog heel veel te doen op deze aarde! 

Ik besloot te stoppen met de medicatie. Dat kon geen kwaad, zo vermeldde de bijsluiter, dus ik wilde weleens zien of dat enig positief effect zou hebben. En wat denk je? Dat heeft het. Pijn heb ik nog steeds, maar door de snufjes ingrediënten die ik heb ingezet om te herstellen merk ik dat ik langzaamaan sterker wordt. De pijn is er nog wel, maar ik merk verbetering. 

Na alles wat Mies verteld heeft in de podcast, vroeg ik me af of die militair dan misschien toch gelijk had? Dat pijn emotie is? Ik weet wel dat ik door het noodgedwongen sluiten van mijn pedicurepraktijk enorm geraakt werd. Niet alleen financieel maar ook mentaal. En mijn bestaan kwam daardoor in gevaar, want je verliest toch een deel van je inkomen. Tel daarbij alle verdrietige omstandigheden van 2024 bij elkaar op en dan weet je dat je te maken hebt met een 'bestaansconflict' zoals dat in de Biologische Natuurwetten staat beschreven. 

Nu bestaat er naast die wetten nog een methode om te herstellen. Mijn eigen FEACH®-methode, waarmee ik mensen begeleid om weer de zingeving van hun bestaan terug te vinden en te behouden. En juist dat heeft me doen besluiten om mijn eigen methode te volgen. En het werkt! Al gaat dat niet van de één op de andere dag, het is een proces waar ook ik doorheen moest, maar ik gunde mezelf die tijd en de ruimte. Het is tenslotte mijn lijf, mijn leven en als ik iets wil betekenen voor anderen, moet ik er eerst voor zorgen dat ik er zelf 100% voor anderen kan zijn in mijn werk.

En juist dat, die mindset, die omslag, geven me een booster aan energie. Mede daardoor ben ik deze week met mezelf een challenge aangegaan. Door letterlijk meer van mezelf te laten zien en te delen. Iemand deelde onlangs een post op LinkedIn dat hij het wel een beetje gehad had met al die entrepreneurs, coaches,  trainers, ondernemers etcetera, die jankfoto's plaatsen en vervolgens het meest fantastische aanbod doen wat er bestaat en dat je er vooral snel bij moet zijn. 

Nu plaats ik bij deze post ook een 'jankfoto', maar ik kon me wel vinden in wat diegene postte op LinkedIn, dus ik ben hem dankbaar daarvoor. Ieder zijn ding, laat dat voorop staan, want ik wil als vertrouwenspersoon en als mens geen oordeel vellen over wat anderen beweegt om te doen op de socials. Maar ik ben het al een tijdje zat om me steeds maar te profileren overal. Dus ik zet mezelf nu bewust op een andere manier in de etalage. Ik ben immers niet mijn ziekte.

En de Kiki die altijd voor iedereen klaarstond, aan iedereen denkt, voor iedereen wel een oplossing bedenkt, verbindingen legt etcetera, dat moet dan maar even wijken voor mijn eigen projecten. Wie het niet begrijpt, die mag bij zichzelf te rade gaan hoe het komt dat hij of zij het niet zo leuk vindt dat ik nu aan mezelf denk en vooral: aan het genezen ben. Althans, zo voel ik dat. 

En de militair die dat ooit tegen me zei, ik twijfel niet meer aan zijn woorden. Alles staat met elkaar in verbinding. Hoop, geloof en liefde, daar houd ik aan vast en ik leef in vertrouwen dat het goedkomt. 

Als dat vaag voor je klinkt, lees dan even mijn blogs terug van de afgelopen dagen (vanaf Kiki Weekly nr. 19). Ik kom er nog op terug, want mijn challenge eindigt aanstaande zaterdag pas, maar ik wil je met dit bericht een nadenkertje geven ter inspiratie.

Omdat, ... en hier volgt een aantal van mijn lijfspreuken weer:

'Every ending has a new beginning'

'Stilstaan is niksdoen'

'Maak van jouw probleem niet het mijne'

'It's agree to disagree'

'Laat alles los wat je verdrietig maakt'

en sinds kort:

'Pijn is emotie'

Ondanks de 'call to action' waar de auteur op LinkedIn één en ander over schreef, ga ik er toch eentje plaatsen. Waarbij ik jou de keuze geef of je wel of niet tot actie overgaat. En dat is deze:

👉 abonneer je op mijn gratis nieuwsbrief, dan blijf je vanzelf op de hoogte!