Trots

2015 - Trots

Wat was ik trots op de 'Jack' uit mijn boek dat hij een andere functie kreeg. Zelf zag hij het anders. Als een 'degradatie'. Ik begreep dat toen niet, achteraf wel. Achter elke succesvolle man staat een sterke vrouw zegt men. Dat was zo.

Op rij 1 zat ik die dag in januari 2015. De dag daarvoor reed ik 's avonds na mijn werk naar hem toe. Champagne in mijn koffertje, want we hadden wat te vieren. Ik trof hem aan in een badjas. Doodziek.

"Jack, waarom heb je me niet laten weten dat je zo ziek bent? Had me gebeld!"
"Je ziet toch dat ik doodziek ben, waarom moet ik dan bellen?"
"Sorry", zei ik nog. "Heb je al gegeten vandaag?"
Niets, dus ik spoedde naar de supermarkt om verse soep voor hem te maken. Hij moest een beetje fit zijn voor de dag daarop. Jack had helemaal nog geen boodschappen in huis gehaald, dus ik besloot maar gelijk om voor het hele weekend inkopen te doen.

Zijn speech? Die was nog niet af.

"Jij moet me daarbij helpen".

"Tuurlijk Jack, altijd!"

Die avond herschreef ik zijn speech.
Ik was het niet eens dat hij het woord 'lul' per se moest gebruiken. Hij vond van wel.

"Dat is humor".
"Het doet afbreuk aan je mooie woorden", probeerde ik er tegenin te brengen. Hij wijzigde het onmiddellijk.

Wat denk je? Op de grote dag zelf gebruikte hij het woord 'lul' in zijn speech. Sommigen moesten erom lachen, het gros van de aanwezigen niet. Maar hey, het was Jacks' toespraak.
Achteraf kreeg ik een bos bloemen van zijn bedrijf. Die wilde ik zondagavond mee naar huis nemen, na een heel weekend voor de zieke Jack gezorgd te hebben. De bloemen moesten blijven staan. "Wat een egoïst ben jij dat je die bloemen mee wilt nemen. Gun mij ook wat?"

Ik wilde geen ruzie over een bos bloemen. Ik gunde hem alles. De champagne liet ik staan voor een later moment. Die week daarop bleek hij in zijn eentje de hele fles leeg te hebben gedronken.

"Wat doe je nou moeilijk? Die was toch voor mij bedoeld?"

"Voor ons Jack, voor ONS!" Empathie nul. Maar ik wilde geen ruzie om een fles champagne. Wat een feestelijk weekend had moeten zijn, ging de boeken in als een k.t weekend. Al heb ik wel veel mooie en aardige mensen ontmoet toen, dat wel! FEACH®! Een week later .... "Jack, je hebt van zoveel mensen een cadeau gekregen, moet je niet even een berichtje sturen om te bedanken?" "Waarom??" 'Ben ik nou gek of meent hij het serieus dat hij het 'waarom' niet inziet daarvan?'.

Maar in plaats van dat te zeggen antwoordde ik: "Nou, dat lijkt me wel zo netjes." "Als jij het zo goed weet, stuur mij de berichten dan maar in concept, dan stuur ik ze wel door." "Ja maar Jack, je moet toch een persoonlijk bedankje sturen, dat kun je toch niet zomaar aan mij overlaten?" "Jij kent me goed genoeg om te weten wat ik vind." En dus deed ik het. Ik schreef bedankjes in concept, stuurde die aan hem door. Daardoor leek het alsof Jack zo attent was om mensen te bedanken. Dat was hij niet in werkelijkheid. Het hele weekend heeft hij in bed doorgebracht. En ik maar zorgen.

"Jack heb je nog wat nodig? Kan ik wat voor je doen?" "Nee schatje, je doet al zoveel." "Vind je het erg als ik zondag wat eerder naar huis ga, want ik kan niet meer doen dan wat ik nu heb gedaan voor je en jij ligt toch uit te zieken op bed." "Laat je me nu zomaar alleen terwijl ik doodziek ben?" "Jack, je bent al aan het opknappen, doordeweeks ben je ook alleen. Je kunt toch wel een soepje opwarmen in een pannetje?" "Dat wel, maar het valt me zwaar tegen van je." Ik slikte en zei niets. Wederom geen ruzie. Waarom ruziemaken over soep, terwijl iemand zich ziek voelt?? Ik bleef zolang ik kon om hem te steunen en te verzorgen. Uiteindelijk moest ik naar huis. Mijn 9-jarige zou om 18.00 uur thuiskomen van een weekend bij zijn vader. Om een uur of half negen belde ik Jack. Ik mocht hem nooit bellen voor half elf, maar als iemand ziek is, tja ... Ik wilde hem niet zo laat bellen omdat hij zo ziek was. Wat denk je?

Ik kreeg op mijn falie omdat ik voor 22.30 uur belde. Hoe haalde ik het in mijn hoofd? "Je weet toch dat je me voor 22.30 uur niet mag bellen?" "Ja maar Jack, je bent ziek! Het is toch logisch dat ik bezorgd om je ben?"

Naar later bleek was Jack minder ziek dan ik dacht. Hij was geïrriteerd omdat ik hem blijkbaar stoorde terwijl hij zich op sekssites begaf. Op zoek naar .... datgene wat ik hem niet kon geven als vrouw. En ik? Ik voelde me nog schuldig ook, had medelijden en begrip voor hem. Bood wederom excuses aan.

Hoeveel kun je van een mens houden? Nu zou ik het niet meer tolereren, maar toen wel. Gelukkig heb ik mijn 9-jarige nooit in de steek gelaten voor Jack. Achteraf ben ik daar blij om, het had heel anders kunnen verlopen.

Morgen meer. Weer een nieuwe dag. Ik FEACH® en blijf dat doen. Meer weten? Je leest het in mijn boek. Deze episode komt niet voor in mijn boek, maar is wel waargebeurd. Achteraf heb ik me vaak afgevraagd hoe het zover heeft kunnen komen. Waarom heb ik dit alles geaccepteerd, getolereerd, geïncasseerd? Gewoon, uit liefde voor de ander.

En nog steeds ben ik trots op Jack. Op wat hij heeft gedaan voor de maatschappij, voor anderen, maar ook op wat hij zelf heeft bereikt in zijn leven. Je zou eigenlijk al mijn blogs van vandaag moeten lezen om te begrijpen waar ik naartoe wil. Dat verwoord ik morgen in een nieuw blog. Dat van 15 september 2021. Zowel op mijn socials, LinkedIn, Twitter, Instagram en op deze website. Mijn boek is te bestellen via deze link. Het boek is niet bedoeld om Jack onderuit te halen of zwart te maken. Als ik dat had gewild, dan had ik ongetwijfeld al veel meer boeken verkocht. Het gaat er mij om dat als je slachtoffer wordt van een destructief persoon, dat het belangrijk is om er niet mee te blijven lopen. Om meer bekendheid te geven aan begrippen als sextortion, suïcide, victim blaming en partnergeweld. Narcisme, psychopathie en gaslighting. Het herstel na dat alles. Meer weten? Volg mij op de socials, bestel mijn boek en stay stuned. Genoeg voor vandaag.