Vertrouwenspersoon van het Jaar 2025 - Terugblik

Terwijl buiten de zon hoog aan de hemel stond, kreeg ons vak binnen een warm podium.

➡️ Mijn terugblik op het congres van de LVV en de award-uitreiking van Vertrouwenspersoon van het Jaar 2025.

Toen ik de rode loper betrad voor het congres van de Landelijke Vereniging van Vertrouwenspersonen, verscheen er een big smile op mijn gezicht. ‘Wat een ontvangst, speciaal voor mij als één van de vier genomineerden voor de Award van ´Vertrouwenspersoon van het Jaar 2025´, dacht ik. Maar die loper lag er natuurlijk niet alleen voor mij maar voor iedereen. Net als de vertrouwenspersoon, geen solist, maar de stille kracht achter de coulissen, altijd een luisterend oor voor de hoofdrolspelers die in ons vak op ons pad komen.

Die rode loper betrad ik niet alleen, maar samen met ´mijn chauffeur´ alias collega vertrouwenspersoon Anouska Vos uit Roosendaal. Met grote dank, want dankzij haar was ik in de gelegenheid om bij ´t Spant in Bussum te komen.

(Tekst gaat verder onder de foto)

(Kiki en Anouska)

Eenmaal binnen genoten wij van een warme welkomstkoffie. Ik weet niet of het door het rode jasje kwam dat ik droeg of doordat ik één van de genomineerden was voor de award, maar we stonden niet lang met zijn tweetjes. Gesprekken met bekenden en onbekenden volgden al snel maar gelukkig restte ons nog tijd om een rondje te doen langs de sponsors van het evenement.

Van begin tot eind heb ik genoten van deze dag. Al was het alleen al doordat dagvoorzitter Aldith Hunkar er was. Een dijk van een dagvoorzitter. Een vakvrouw die luistert naar wat gezegd wordt, humor inzet op de momenten dat het kan, met oog voor iedereen en een uitstekend bewaker van de tijd. Een dag die als thema 'De vertrouwenspersoon in beweging - op weg naar pro-activiteit’ had.

(Tekst gaat verder onder de foto)

(Inge te Brake)

Fijn om voorzitter Inge te Brake weer daadkrachtig te horen en te zien shinen op het podium, samen met Gerda Arends. Twee powervrouwen die zich vrijwillig samen met anderen inzetten om het belang van de vertrouwenspersoon op de kaart te zetten maar die er ook zijn voor alle leden van de LVV. Zij spraken onder andere over de petitie om een wettelijke verplichting te bewerkstelligen voor het aanstellen van een vertrouwenspersoon bij bedrijven en organisaties. Deze is door de LVV afgelopen week aangeboden aan senator Mei-Li Vos. Een belangrijke, waarvan ik hoop dat de Eerste Kamer in zal stemmen met het voorstel. Angela van Buuren vertelde compact en krachtig over de lancering van de LVV-community, een welkom initiatief, exclusief voor leden en waar nu al gretig gebruik van wordt gemaakt.

(Tekst gaat verder onder de foto)

© LVV

Daarna volgde een keynote van antropoloog Daniëlle Braun. De boodschap die zij ons mee gaf is dat goud het nieuwe aandacht is. Ik denk dat dat voor ons allemaal geldt, niet alleen voor vertrouwenspersonen. Wanneer we allemaal ons oordeel over de ander een paar seconden uit zouden kunnen stellen, soms ietsje minder hoog van de toren blazen en kijken naar hoe ons eigen gedrag en handelen van invloed kunnen zijn op anderen, dan zou de wereld er mooier uit gaan zien. Samen met ruim 5000 collega’s probeer ik daar dagelijks invulling aan te geven. Want een veilige werkplek voor iedereen en het maken van een cultuuromslag gaat niet in één keer.

(Tekst gaat verder onder de foto)

Op deze bijzondere dag waren er twee inspiratierondes waarbij je kon kiezen welke lezing je bij wilde wonen. Eerlijk? Ik had ze allemaal wel bij willen wonen! Onder andere die van Glenn Vergoossen. Nou moet je weten … ik heb Glenn al eerder ontmoet tijdens een evenement, was ter plaatse te gast in zijn podcast ‘Over spreken gesproken’ en ik heb nog voordat mijn carrière als keynotespreker begon mediatraining van Glenn gehad en hulp bij mijn allereerste keynote. Daarom vond ik het extra leuk om hem nu zelf eens op het podium te zien en horen spreken. Glenn ik heb genoten van je energieke performance en over je lezing over pro-activiteit in actie om de cirkel van invloed te vergroten als vertrouwenspersoon.

(Tekst gaat verder onder de foto)

(Glenn Vergoossen)

De lunch heb ik buiten op een stoeprandje doorgebracht met mijn collega Jannephine Snijders, die ik al langer ken dan vandaag. Dat klinkt heel armoedig, maar als hoogsensitievelingen vonden wij het fijn om ons eventjes terug te kunnen trekken en te genieten van een perfect verzorgde lunch. Even ontprikkelen. Al was de stoeprand voor mij om op te zitten duidelijk geen handig gekozen zitplaats. Maar met dank aan de portier die mij hoffelijk overeind hielp konden we door naar inspiratieronde twee.

(Tekst gaat verder onder de foto)

(Kiki en Jannephine)

Als spreker geniet ik altijd van andere keynotesprekers. Hoe doen zij het? Welke metaforen gebruiken ze om hun woorden kracht bij te zetten? Hoe is hun interactie met het publiek? Wat maakt hun lezing zo uniek? Ik laat dan alles op me afkomen en geniet voor 100 procent. Zo ook van de keynote van Marc van Eck. Over de strategische positionering voor vertrouwenspersonen.

(Tekst gaat verder onder de foto)

(Marc van Eck)

Geen keynotespreker, maar wel een spreker met een belangrijke boodschap tijdens het congres was Raul Henriquez, die samen met zijn collega Sharlyn Villarreal van SER Curaçao aanwezig was. Ik werd geraakt door zijn woorden, want veiligheid op de werkvloer reikt verder dan de grenzen van ons kleine kikkerlandje. Ik bofte dat ik naast hem mocht zitten op het podium, zodat we even kort konden praten over de belangrijkheid van het vak en dat wij niet alleen in Nederland nog veel te doen hebben.

(Tekst gaat verder onder de foto)

(Kiki en Raul Henriquez)

En als je dan denkt dat de dag bijna om is verschijnt Madeleine Kool op het podium, vergezeld door een gitarist voor een inhoudelijke wrap-up. Genoten van haar zangstem en muzikaliteit.

Als afsluiter kwam het moment waarop de award uitgereikt zou worden door Alain Hoekstra. Hij nam samen met Anneke Oosting en Alie Kuiper deel in de vakjury. Het doel van de award is om te laten zien hoe waardevol het werk van de vertrouwenspersoon is en om iemand extra waardering te geven voor zijn of haar inzet. Alain vertelde dat het best moeilijk was om een keuze te maken uit de vier genomineerden. Dat geloof ik direct, want met mij, waren Dédée Ruisch, Sanne Baalhuis en Renate Tetteroo genomineerd. Daar zaten we dan op de eerste rij, in afwachting van de naam van de winnaar. Voor wie het nog niet meegekregen: collega Renate Tetteroo is de winnares geworden van de ‘Vertrouwenspersoon van het Jaar 2025’ en ik ben oprecht blij voor haar. Jaloezie komt in mijn woordenboek niet voor. Wie leeft zonder gevoelens van jaloezie kan uit liefde voor zijn medemens zijn hart daadwerkelijk openstellen voor anderen. Hoe Renate dit zelf heeft ervaren kun je beluisteren in de podcast die direct na afloop met haar werd opgenomen.

(Tekst gaat verder onder de foto)

(Kiki, Renate en Anouska)

Later troffen we Renate weer bij de grotendeels alcoholvrije borrel. Tijd voor wat foto-momentjes en leuke gesprekken. Niet alleen met Renate, maar ook met collega’s die mij blijkbaar wel (her)kenden, maar ik hen nog niet. Nu wel. Dat is het mooie van netwerken en verbinden.  

We zijn er nog lang niet, maar zolang we het samen blijven doen en de communicatie openhouden komen we een heel eind en ik spreek dan ook de hoop uit dat we over een X-aantal jaar daadwerkelijk die cultuuromslag hebben bereikt waar we met zijn allen als vertrouwenspersonen naar streven.

Ik kijk terug op een geslaagde dag in ’t Spant. Daar waar ik vroeger op televisie als kind keek naar de uitzendingen van Stuif es in met Ria Bremer, die later het programma ‘Vinger aan de pols’ presenteerde. Als vertrouwenspersoon houd ik graag de vinger aan mijn pols ik neem anderen bij de hand en vervolgens alle tijd wanneer een melder bij mij komt om zijn of haar verhaal te doen.

(Tekst gaat verder onder de foto)

(Kiki, Antoine, Jannephine en Anouska)

Aan alles komt een eind maar deze onvergetelijke dag heb ik afgesloten met een etentje met collega’s Antoine van den Hout (van Vocalisvertrouwenspersonen), Jannephine en Anouska in het centrum van Bussum. Samen met in totaal 63 vertrouwenspersonen bieden we met Vocalis inmiddels een landelijke dekking aan bedrijven en organisaties. Een lading van vertrouwenspersonen die altijd binnen een straal van 30 kilometer gevestigd is bij dat bedrijf of die organisatie. Ik vind het prachtig om deel uit te mogen maken van die mooie groep collega’s.

(Tekst gaat verder onder de foto)

Anouska heeft mij weer veilig thuisgebracht en de fleurige bos bloemen die ik uitgereikt kreeg van Gerda Arends heeft de hitte overleefd. Deze staat te pronken in mijn keuken. Want het was voor mij niet de eerste keer dat ik voor een award genomineerd werd maar zo een nominatie blijft een bijzondere erkenning voor het vak en daar ben ik de vakjury dankbaar voor. Behalve dat ‘goud het nieuwe aandacht is’, ben ik de LVV dankbaar voor de gastvrijheid, de geweldige organisatie en het feit dat zij rekening gehouden heeft met mijn beperkte mobiliteit door mijn reuma. Over inclusie gesproken.

Wat ik wel vaker verkondig op mijn socials is dat ik dan reuma mag hebben, maar dat ik niet mijn ziekte ben. Hoewel deze ziekte en zo een dag als deze heel veel vragen van mijn energie, heeft het me ook energie en inspiratie gegeven. En mijn thuisfront werd goed bewaakt door mijn Gen-Z Zoon en bewakingssysteem op vier poten met een kwispelstaart.

(Tekst gaat verder onder de foto)

Eerstgenoemde droeg een kussentje aan waar ik met mijn voeten op uit kon rusten. Op de onderstaande foto heb ik wat markeringen aangebracht over hoe de voeten van een reumapatiënt eruit kunnen zien na zo een lange dag. Want lang niet alles wat je ziet op de socials is hoe de rauwe werkelijkheid is. Dat blijft een uitdaging als de energie soms uit je lijf leegloopt door de acute ontstekingen terwijl het brein altijd overstroomt van de energie. En toch, blijf ik me inzetten voor mijn vak van vertrouwenspersoon. Voor mijzelf, maar ook om een inspiratiebron te zijn en te blijven voor anderen. Die inspiratie deel ik onder andere in mijn Mooie Mensen®Podcast.

(Tekst gaat verder onder de foto)

Niet alleen dank aan mijn Gen-Z-er, maar iedereen bedankt die in aanloop naar deze dag met me mee heeft geleefd. Voor de lieve berichten, de mooie en ontroerende gesprekken en alle mooie mensen en collega’s die ik vandaag heb ontmoet. Als we samen die proactieve vertrouwenspersoon zijn, wie weet staat één van jullie dan volgend jaar wel op het podium als een van de genomineerden.

Heb jij ook een dag meegemaakt die je vak weer even in de schijnwerpers zette? Of een moment waarop je dacht: ‘dáárom doe ik dit werk!’?

Deel dit blog met anderen of deel jouw ervaringen in de comments. Ik lees graag mee, al is dat soms met het kussentje onder mijn reumavoeten. Die nu nog steeds moeten bijkomen, maar eerlijk? Als ik zelf een staart had gehad zou ik er heel hard mee kwispelen als ik terugdenk aan deze dag.