Alsof het de normaalste zaak van de wereld is:
- worden zaken verdraaid;
- worden zaken gebagatelliseerd;
- worden anderen erbij betrokken om de eigen leugens te staven;
- worden omstandigheden verzacht;
- wordt gedaan alsof er openheid van zaken wordt gegeven;
- wordt een ellenlang verhaal opgehangen ter afleiding;
- wordt niet inhoudelijk op vragen ingegaan, antwoorden blijven uit; en
- wordt ingespeeld op het gevoel.
Dat inspelen op gevoel wordt gedaan door te doen alsof iemand 'ook maar een mens is'. Een mens dat 'ook zo nu en dan een foutje maakt'. Dat gebeurt toch iedereen? Het faken van empathie, "Ik snap dit ongemak" en "Ik voelde dat ik zelf dit gesprek moest voeren". En o ja, "het is logisch dat ik dat zelf moet doen" en "ik heb zo open mogelijk willen zijn", en "ik heb tegemoet willen komen". "Ik heb alleen maar eerlijk willen zijn", "ik bied oprechte excuses aan".
Woorden en termen zoals 'uiteraard', 'als vanzelfsprekend' worden de ether ingestrooid. Dat regels en wetten meedogenloos zijn overtreden is blijkbaar geen probleem. Het is volkomen normaal voor iemand die lijdt aan een (meervoudige) persoonlijkheidsstoornis.
Gevoelens van onschendbaarheid en grootheidswaanzin zijn doodnormaal. Zichzelf een spiegel voor kunnen houden? Verantwoordelijkheid nemen voor het eigen aandeel? Tuurlijk niet, het ligt altijd aan de ander en aan de omstandigheden. "Je woorden zijn erg ver gezocht", is zo een ontkenningstactiek om de ander in een kwaad daglicht te stellen. En dus ligt het aan drukte, aan een systeem, het geheugen. Antwoorden als "even iets op moeten zoeken, want ik kan het me niet voor de geest halen" of "dat ligt net even wat genuanceerder." "Ik hecht aan meer precisie, ik ging daar namelijk helemaal niet over."
Die smoezen heb ik al te vaak gehoord. Hoe dan? Hoe gecompliceerd is het dan? Hoe kun je essentiële dingen niet meer weten, terwijl je een heel verhaal op kunt hangen van wat je allemaal nog wel tot in detail weet te vertellen. Als je zoveel snapt, voelt en dingen logisch vindt, dan vind ik maar één ding logisch. Dat ik dit hele narratief in geen 100 miljoen jaar geloof. Want ik doorzie de manipulatiestrategie crystal clear.
De geveinsde gevoelens herhalen, in exact dezelfde bewoordingen. Herhaling, herhaling, herhaling, om vervolgens de ander in verwarring te brengen. Massaal. In ellenlange volzinnen een betoog houden om de eigen daden te maskeren. Met als doel om de ander te laten twijfelen aan het eigen denkvermogen en om zichzelf in een goed daglicht te stellen. En het beloven om iets niet meer te doen 'vanaf nu'. Statements maken, het proberen de ander te overtuigen van de zogenaamde onschuld. Pure gaslighting.
Maar wat nu als de ratelslangen in het oerwoud samenwerken? Dat gaat de emotionele capaciteit van menig psychiater en psychopathie-expert te boven. Het samenspel van zogenaamd kritische vragen stellen, terwijl een retorisch antwoord wordt gegeven. Het draagt bij aan de beeldvorming van de welwillende kijker van dit schouwspel. Op die manier kan eenvoudigweg een effectieve en collectieve angstpsychose worden bewerkstelligd. Daarmee worden de daadwerkelijke problemen en onwaarheden verdoezeld. De kudde is hier gevoelig voor en gelooft het. De witteboordencrimineel komt ermee weg, de kudde volgt, slachtoffers blijven vaak ontredderd achter. Pure manipulatie op de werkvloer. Om vervolgens weer over te gaan tot de orde van de dag.
Ik ben zelf ooit slachtoffer geweest van gaslighting en psychopathie. Met de nadruk op 'geweest'.
Daarom heb ik me meer dan verdiept in de materie en een boek uitgebracht. Om te laten zien hoe manipulatie werkt en hoe je als 'gewone burger' in het web kunt belanden van een psychopaat. Maar dit kan ook levensbedreigend op grote schaal plaatsvinden.
(Copyright coverfoto Sextortion Op het spoor: Stefan Witte | Studio Stefan Witte)
(Photo by David Clode on Unsplash)
Een reactie posten