Blij was ik, gezellig, ik ging mijn vriendinnetje opzoeken waar ik altijd lol mee had. Zowel haar moeder als hun hond begroetten mij hartelijk nadat ik aangebeld had. "Ga maar naar boven hoor, ze is op haar kamer", zei onze buurvrouw.
Ik loop de trap op met de groengebloemde vloerbedekking en open de middelste deur op de overloop. De deur die ik blindelings weet te vinden omdat ik er zo vaak kom. Ik hoor haar stem al als ik de zoldertrap beklim.
Eenmaal voor haar deur hangt er een levensgrote poster van 4 vellen A3-formaat. Die had ze zelf in elkaar geknutseld en er stond met koeienletters op geschreven:
NIET STOREN! IK BEN BEZIG!
'Wat zou ze aan het doen zijn?', vraag ik me af, 'ik hoor haar stem toch?'
Heel voorzichtig open ik de deur naar haar slaapkamer, haar domein. Verblindt door alle Coca-cola artikelen en posters op de muren, tot aan de nok van de zolder toe, ligt ze daar op haar Coca-cola-dekbedovertrek. Op haar buik, met een walkman op met een hoofdtelefoon met van die schuimrubberen oranje doppen.
Ik wil wat zeggen, maar schijnbaar had ze dat vanuit haar ooghoeken al gezien en ze gebaart me om stil te zijn. Ik zwijg, volgzaam als ik ben. Blij om me te zien, maar toch enigszins geïrriteerd door mijn spontane komst, zet ze de knop van haar walkman op 'stop'.
"Wat ben jij nou aan het doen?"
"Ik ben mijn boek van Grease aan het opnemen."
"Opnemen? Waarom dan? Je kunt het toch lezen?"
"Ja, maar dit vind ik leuk en dat is handig, voor als we op vakantie gaan."
"Komt het wel uit dan?", vraag ik nog.
Even direct als altijd antwoordt ze: "Het kan wel eventjes, ik wil dit afhebben."
Die vastberadenheid heeft ze nog altijd, de directeurtrekjes ook. Een slimme meid was het toen al en blijkbaar liep ze haar tijd ver vooruit met haar luisterboek. Als je haar nu ontmoet en je vraagt wie ze nog eens zou willen ontmoeten in haar leven, dan zegt ze ongetwijfeld: "John Travolta".
Laatst sprak ik haar en vertelde haar dit verhaal toen ze me zei dat ze een luisterboek aan het opnemen was voor haar boek en daar zoveel plezier aan beleefde. "Echt waar? Dat je dat nog weet! Ja, nu je het zegt, ik deed dat inderdaad! Heb ik niet lelijk tegen je gedaan?" "Nee, je was alleen heel geconcentreerd bezig met je luisterboek en ik vond dat wel stoer."
We moesten allebei lachen. Vooral toen ik haar vroeg of ze nog steeds verliefd was op John Travolta. "Dat niet meer, maar ik vind het nog altijd een mooie man, een dijk van een acteur. Was ik echt al met een luisterboek bezig?" "Ja!"
Zo zie je, tijden vergaan, maar blijkbaar was ik mijn tijd al ver vooruit in de jaren zeventig. Sommige dingen blijven, zoals mijn vriendschap met mijn buurmeisje. Ik werd schrijver, zij fotografe. Als ik over een tijdje mijn boekpresentatie geef, dan mag je drie keer raden wie dan de fotografie mag doen! 'Mag doen', ik ben er dankbaar voor en blij om dat ze het wil doen, maar vooral, dat ze erbij wil zijn!
Zo gaat dat in het leven soms. En ik kan helaas niet iedereen uitnodigen voor mijn boekpresentatie van Sextortion Op het spoor, zelfs niet John Travolta. Er komt wel een andere Amerikaan, Frank Ahearn, The Blackmailexpert als het gaat om afpersing en sextortion. Hoe cool is dat?
Laten we hopen dat corona geen roet in het eten gooit, anders houden we de boekpresentatie in een kleine setting. Online, maar met een fotografe natuurlijk! Thanks vast Claudia!
Heel voorzichtig open ik de deur naar haar slaapkamer, haar domein. Verblindt door alle Coca-cola artikelen en posters op de muren, tot aan de nok van de zolder toe, ligt ze daar op haar Coca-cola-dekbedovertrek. Op haar buik, met een walkman op met een hoofdtelefoon met van die schuimrubberen oranje doppen.
Ik wil wat zeggen, maar schijnbaar had ze dat vanuit haar ooghoeken al gezien en ze gebaart me om stil te zijn. Ik zwijg, volgzaam als ik ben. Blij om me te zien, maar toch enigszins geïrriteerd door mijn spontane komst, zet ze de knop van haar walkman op 'stop'.
"Wat ben jij nou aan het doen?"
"Ik ben mijn boek van Grease aan het opnemen."
"Opnemen? Waarom dan? Je kunt het toch lezen?"
"Ja, maar dit vind ik leuk en dat is handig, voor als we op vakantie gaan."
"Komt het wel uit dan?", vraag ik nog.
Even direct als altijd antwoordt ze: "Het kan wel eventjes, ik wil dit afhebben."
Die vastberadenheid heeft ze nog altijd, de directeurtrekjes ook. Een slimme meid was het toen al en blijkbaar liep ze haar tijd ver vooruit met haar luisterboek. Als je haar nu ontmoet en je vraagt wie ze nog eens zou willen ontmoeten in haar leven, dan zegt ze ongetwijfeld: "John Travolta".
Laatst sprak ik haar en vertelde haar dit verhaal toen ze me zei dat ze een luisterboek aan het opnemen was voor haar boek en daar zoveel plezier aan beleefde. "Echt waar? Dat je dat nog weet! Ja, nu je het zegt, ik deed dat inderdaad! Heb ik niet lelijk tegen je gedaan?" "Nee, je was alleen heel geconcentreerd bezig met je luisterboek en ik vond dat wel stoer."
We moesten allebei lachen. Vooral toen ik haar vroeg of ze nog steeds verliefd was op John Travolta. "Dat niet meer, maar ik vind het nog altijd een mooie man, een dijk van een acteur. Was ik echt al met een luisterboek bezig?" "Ja!"
Zo zie je, tijden vergaan, maar blijkbaar was ik mijn tijd al ver vooruit in de jaren zeventig. Sommige dingen blijven, zoals mijn vriendschap met mijn buurmeisje. Ik werd schrijver, zij fotografe. Als ik over een tijdje mijn boekpresentatie geef, dan mag je drie keer raden wie dan de fotografie mag doen! 'Mag doen', ik ben er dankbaar voor en blij om dat ze het wil doen, maar vooral, dat ze erbij wil zijn!
Zo gaat dat in het leven soms. En ik kan helaas niet iedereen uitnodigen voor mijn boekpresentatie van Sextortion Op het spoor, zelfs niet John Travolta. Er komt wel een andere Amerikaan, Frank Ahearn, The Blackmailexpert als het gaat om afpersing en sextortion. Hoe cool is dat?
Laten we hopen dat corona geen roet in het eten gooit, anders houden we de boekpresentatie in een kleine setting. Online, maar met een fotografe natuurlijk! Thanks vast Claudia!
Een reactie posten