Medialand is groot en toch ook weer klein. Als voormalig genomineerde voor de Vrouw in de Media Award 2021, regio Zuid-Holland, en actief in de evenementenbranche, liep ik onlangs Johan Vlemmix tegen het lijf.
Ik hoor je bijna denken ... 'Johan Vlemmix? Die Brabander met zijn carnavalsliedjes en eerste uurs-fan van het Koninklijk Huis?'. Ja, die ja.
Gelukkig ben ik gecertificeerd vertrouwenspersoon en oordeel ik niet zo snel over mensen. Want ja, ik liep dus tegen Johan Vlemmix aan in medialand.
We raakten in gesprek en hij vertelde over zijn vredesvlag. Een blauwe vlag met een witte vredesduif erop die hij in 2006 voor het eerst op de markt bracht. Hij wilde destijds dat de oorlog in Irak zou stoppen. Met zijn vlag en zijn missie vertrok hij toen richting de VS. Hij slaagde erin de vredesvlag te overhandigen aan Bill Clinton. Maar ook aan zanger Justin Bieber en voormalig secretaris-generaal van de NAVO en oud-minister Jaap de Hoop Scheffer. Alles voor de vrede. Het raakte mij, want dit had ik eerlijkheidshalve nooit achter Johan gezocht.
Vrede ... ik ben twee dagen compleet van slag geweest door alle beelden die op mijn netvlies verschenen over de aanslagen in Israël op onschuldige festivalgangers en andere mensen. Mensen.
Het zal je kind, zus, moeder, nicht, man, zoon of weet ik veel wie maar zijn. Mijn hart scheurde uiteen. Onmenselijke en barbaarse praktijken staan voorgoed in mijn geheugen gegrift. En dan ben ik er nog niet eens zelf bij aanwezig geweest, noch ken ik de slachtoffers persoonlijk. Hier zijn geen woorden voor.
Overal in de media hoor, lees en zie ik discussies over welke vlag gehesen moet worden. Israëlisch? Palestijns? Blanco? En dan denk ik bij mezelf: "Waarom hijsen we niet massaal de vredesvlag?'.
De Burgemeester van Vlaardingen heeft dat onlangs gedaan. Hij heeft de vredesvlag van Johan Vlemmix gehesen. Wat een voorbeeld. Dat is zoals het volgens mij hoort te zijn. Een burgemeester die opkomt voor zijn burgers, maar ook eentje die stilstaat bij de gevoelens van anderen en voor de hele wereld.
Als je de vredesvlag hijst, hoef je geen 'keuze' te maken, want wie kan een keuze maken? Ik niet. Hoewel ik me veelvuldig en diepgaand verdiep in tal van zaken ben ik slechts spreker, auteur, communicatieadviseur, gecertificeerd vertrouwenspersoon en rouwcoach. En nog meer, maar ik ben allesbehalve expert op het gebied van tal van oorlogen die veelal decennia terug hun oorsprong vinden.
Wat ik wel ben is iemand die voor vrede is. Vrede staat voor mij gelijk aan geen ruziemaken. Stoppen met oorlogsvoering. Dat kun je alleen bereiken als je alle geld, macht, belangen en controledwang naast je neerzet, oprecht luistert naar de ander en de ander met liefde tegemoet treedt. Je hoeft het niet met elkaar eens te zijn, maar een wereldwijd staakt het vuren is al een beginnetje.
Wil jij de vredesvlag in je bezit krijgen? Bestel hem via de link op mijn marktplaatsaccount en hij komt zo gauw mogelijk naar je toe.
Ik hoor je bijna denken ... 'Johan Vlemmix? Die Brabander met zijn carnavalsliedjes en eerste uurs-fan van het Koninklijk Huis?'. Ja, die ja.
Gelukkig ben ik gecertificeerd vertrouwenspersoon en oordeel ik niet zo snel over mensen. Want ja, ik liep dus tegen Johan Vlemmix aan in medialand.
We raakten in gesprek en hij vertelde over zijn vredesvlag. Een blauwe vlag met een witte vredesduif erop die hij in 2006 voor het eerst op de markt bracht. Hij wilde destijds dat de oorlog in Irak zou stoppen. Met zijn vlag en zijn missie vertrok hij toen richting de VS. Hij slaagde erin de vredesvlag te overhandigen aan Bill Clinton. Maar ook aan zanger Justin Bieber en voormalig secretaris-generaal van de NAVO en oud-minister Jaap de Hoop Scheffer. Alles voor de vrede. Het raakte mij, want dit had ik eerlijkheidshalve nooit achter Johan gezocht.
Vrede ... ik ben twee dagen compleet van slag geweest door alle beelden die op mijn netvlies verschenen over de aanslagen in Israël op onschuldige festivalgangers en andere mensen. Mensen.
Het zal je kind, zus, moeder, nicht, man, zoon of weet ik veel wie maar zijn. Mijn hart scheurde uiteen. Onmenselijke en barbaarse praktijken staan voorgoed in mijn geheugen gegrift. En dan ben ik er nog niet eens zelf bij aanwezig geweest, noch ken ik de slachtoffers persoonlijk. Hier zijn geen woorden voor.
Overal in de media hoor, lees en zie ik discussies over welke vlag gehesen moet worden. Israëlisch? Palestijns? Blanco? En dan denk ik bij mezelf: "Waarom hijsen we niet massaal de vredesvlag?'.
De Burgemeester van Vlaardingen heeft dat onlangs gedaan. Hij heeft de vredesvlag van Johan Vlemmix gehesen. Wat een voorbeeld. Dat is zoals het volgens mij hoort te zijn. Een burgemeester die opkomt voor zijn burgers, maar ook eentje die stilstaat bij de gevoelens van anderen en voor de hele wereld.
Als je de vredesvlag hijst, hoef je geen 'keuze' te maken, want wie kan een keuze maken? Ik niet. Hoewel ik me veelvuldig en diepgaand verdiep in tal van zaken ben ik slechts spreker, auteur, communicatieadviseur, gecertificeerd vertrouwenspersoon en rouwcoach. En nog meer, maar ik ben allesbehalve expert op het gebied van tal van oorlogen die veelal decennia terug hun oorsprong vinden.
Wat ik wel ben is iemand die voor vrede is. Vrede staat voor mij gelijk aan geen ruziemaken. Stoppen met oorlogsvoering. Dat kun je alleen bereiken als je alle geld, macht, belangen en controledwang naast je neerzet, oprecht luistert naar de ander en de ander met liefde tegemoet treedt. Je hoeft het niet met elkaar eens te zijn, maar een wereldwijd staakt het vuren is al een beginnetje.
Wil jij de vredesvlag in je bezit krijgen? Bestel hem via de link op mijn marktplaatsaccount en hij komt zo gauw mogelijk naar je toe.
Een reactie posten